دراو پوکر
دراو پوکر (انگلیسی: Draw poker) به هر نوع از بازی پوکر گفته می‌شود که در آن به هر بازیکن قبل از اولین دور شرط‌بندی یک دست کامل داده می‌شود. در ادامه دست هر فرد با جایگزینی یا ”دراو” کردن کارت تقویت می‌شود.
در توضیحات این مقاله فرض بر این است که خواننده با قواعد کلی بازی پوکر و ارزش دست‌ها (بالا و پایین) آشنا است. این مقاله همچنین از هیچ پیش فرضی در مورد ساختار شرط‌بندی استفاده نمی‌کند. در بازی‌های خانگی معمولاً استفاده از آنته (شرط اجباری) امری رایج است و شرط‌بندی همیشه با بازیکن سمت چپ دیلر شروع می‌شود. در بازی‌های کازینو، بیشتر از بلایند استفاده می‌شود. در این بازی‌ها اولین دور شرط‌بندی با بازیکن سمت چپ بیگ بلایند شروع می‌شود. دورهای بعدی هم کماکان با بازیکن سمت چپ دیلر ادامه می‌یابند.
برخی از نمونه‌های زیر فرض را بر این گذاشته‌اند که بازی توسط چهار بازیکن انجام می‌شود. در مثال‌های زیر باب سمت چپ آلیس (دیلر) نشسته است. کارول سمت چپ باب و دیوید هم سمت چپ کارول نشسته است.
دراو استاندارد پنج کارته
این بازی اغلب اولین نوع پوکر است که توسط اکثر بازیکنان آموخته می‌شود. دروا پنج کارته در بازی‌های خانگی بسیار رایج است. این شیوه در بازی‌های کازینو و مسابقات به ندرت دیده می‌شود. دو تا هشت بازیکن می‌توانند در این روش در کنار هم بازی کنند.
سایر بازی‌های دراو
جک پات گاردنا (Jackpot Gardena)
بازی به شیوه معمول و با ارزش گذاری استاندارد کارت‌ها اتفاق می‌افتد. در این شیوه یک کارت جوکر به عنوان باگ به دسته کارت‌ها (دک) به اضافه می‌شود. این بازی همیشه با آنته و بدون بلایند بازی می‌شود. در اولین دور شرط‌بندی هیچ بازیکنی مجاز به شروع شرط‌بندی (در صورت امکان باز کردن) نیست، مگر این که دست او حاوی یک جفت سرباز یا دست بهتر باشد. سایر بازیکنانی که دور اول را چک کرده‌اند می‌توانند در صورت شروع شرط‌بندی، کال کرده یا شرط را افزایش دهند. اگر هیچ بازیکنی باز کننده شرط‌بندی نباشد یک دیل جدید شروع شده و همه آنته‌های خود را به همان پات اضافه می‌کنند.
بازیکنی که شرط‌بندی را باز کرده است کارت‌های دور ریخته شده خود را روی میز نگه می‌دارد تا در صورت لزوم ثابت کند که دست بازکننده را در اختیار داشته است. به عنوان مثال، بازیکنی با شاه، سرباز، 7 و 9 گشنیز و سرباز دل دارای یک جفت سرباز شده است می‌تواند بازکننده شرط‌بندی باشد. این فرد شاید بخواهد در ادامه با دور انداختن سرباز دل برای فلاش گشنیز تلاش کند. به همین دلیل است که وی باید سرباز دل خود را نگه داشته تا بتواند ثابت کند امکان باز کردن را در اختیار داشته است.
علاوه بر الزام در باز کردن، هیچ کس مجاز به برنده شدن پات با دستی کمتر از تری او ا کایند (Three of a kind) نیست. در صورت عدم برنده شدن پات توسط افراد، مقدار موجود به دست بعدی منتقل می‌شود. قوی‌ترین دست ممکن در این بازی پنج آس است. این دست در صورت داشتن چهار آس به علاوه جوکر توسط بازیکن اتفاق می‌افتد.
داشتن چنین دستی می‌تواند منجر به پاتی عظیم شود. اصلاح جک پات از همین ویژگی برآمده است.
این بازی در شهر گاردنا کالیفرنیا نام گذاری شده است. در این مکان بازی در دهه 1930 تا 1970 از محبوبیت خاصی برخوردار بود. در آن زمان تعداد میزهای پوکر عمومی در این شهر کوچک بیشتر از سایر نقاط ایالات متحده بود. فضاهای پوکر عمومی هنوز که هنوز است یک صنعت بزرگ در این مکان به حساب می‌آیند؛ هرچند لاس وگاس، آتلانتیک سیتی و مکان‌هایی دیگر در حال حاضر اتاق‌های پوکر بسیار بیشتری نسبت به گاردنا دارند. از آن‌جایی که ”سربازهای باز” اصلی‌ترین بازی دراو پوکر با دست بالا بود، پوکر بازان سنتی اغلب با نام اختصاری “Guts to open” از آن یاد می‌کنند.
در بازی‌های خانگی، معمول است که وقتی دیل ”به پایان می‌رسد “، یعنی زمانی که هیچ کس باز کننده نیست، بازیکنان دوباره آنته می‌دهند و بازکننده به دو کارت بی‌بی ارتقا داده می‌شود. اگر این گزینه هم اصطلاحا به پایان رسید و بازکننده‌ای در کار نبود، دو شاه برای این کار اولویت داده می‌شوند. سرانجام این روند به دو آس می‌رسد. به چنین حالتی جک پات ”مترقی” گفته می‌شود.
لوبال کالیفرنیا (California Lowball)
این اولین بازی پوکر در کالیفرنیا در دوران شکوفایی گاردنا در دهه 1970 بود. این بازی امروزه نیز انجام می‌شود، اگرچه از زمان معرفی استاد پوکر (Stud Poker) و پوکر کارت اجتماعی (Community Card Poker) به جامعه، محبوبیت آن تا حدودی کاهش یافته است.
در لوبال کم ارزش‌ترین دست برنده پات است. در این روش یک جوکر به دک اضافه شده است. لوبال همیشه با بلایند بازی می‌شود، بنابراین بازیکنان نمی‌توانند در اولین دست شرط‌بندی چک بدهند (در راند دوم می‌توانند). بازیکنی با دست 7 بالا (7-high) یا بهتر که بعد از دراو چک کند، حق خود را برای بردن هر پولی که پس از دراو در پات قرار داده می‌شود از دست می‌دهد. به عبارت دیگر، ” هفت ” را نمی‌توان چک داد مگر این که بازیکن قصد داشته باشد وقتی بازیکن دیگری شرط می‌بندد فولد کند. یکی دیگر از قوانین رایج در بازی‌های با محدودیت کم (لو لیمیت) این است که بازیکنی که در دور شرط‌بندی دوم چک می‌کند، امکان افزایش شرط را در آن دور ندارد. این قانون اخیر هرگز در بازی‌هایی با محدودیت پات یا بدون ساختار شرط‌بندی استفاده نمی‌شود.
لوبال کانزاس سیتی (Kansas City Lowball)
دراو پنج کارته، بدون جوکر، و قوانین 2-7، همه و همه به ”کانزاس سیتی” یا ”لو پوکر” یا حتی دراو ”بیلی باکستر” ختم می‌شوند. این نام به افتخار بازیکنی که برای سال‌ها در مسابقات قهرمانی جهان اول شده بود به این بازی داده شده است. بازی غالبا بدون محدودیت انجام می‌شود. قوانین دست 7 بالا و قانون عدم چک و افزایش شرط در این بازی استفاده نمی‌شوند. در شرق ایالات متحده، انگلستان و مناطق دیگر، ارزش دهی به دست آس تا 6 پایین (Ace to 6 low) امری متداول است.
دابل دراو و تریپل دراو (Double-draw and Triple-draw)
تمامی بازی‌های بالا را می‌توان با دو یا سه مرحله دراو و بنابراین سه یا چهار دور شرط‌بندی انجام داد. لوبال تریپل دراو، به هر دو صورت آس تا 5 (Ace to 5) یا 2-7 (Deuce to 7)، در بین بازیکنان حرفه‌ای محبوبیت خاصی پیدا کرده است. رویداد پوکر جهانی 2004 شامل یک لوبال تریپل دراو 2-7 بود. از سال 2007 به بعد این بازی همواره در مسابقات WSOP انجام شده است. مسابقات قهرمانی بازیکنان پوکر که در سال 2010 به عنوان جایگزین تورنمنت خرید 50،000 دلاری HORSE بود از سال 2006 در WSOP معرفی شد. این مسابقات شاهد انجام بازی لوبال تریپل دراو 2-7، عنوان یکی از بازی‌های چرخشی خود بوده است.
بادوگی (Badugi)
بادوگی که گاهی اوقات به صورت پادوکی نوشته می‌شود، یک نوع بازی چهار کارته آس تا پنج لوبال است. در این روش ارزش دهی سنتی دست‌های پوکر تغییر می کند. بادوگی، یک دست چهار کارته است که در آن همه کارت‌ها دارای خال و ارزش متفاوتی هستند. هر کارتی که با کارت دیگر در ارزش یا خال مشابه باشد، بازی نمی‌شود. اولین معیار هم برای ارزیابی دست‌ها تعداد کارت‌هایی است که در حال بازی هستند. در زیر ارزش دهی چندین نمونه از دست‌های بادوگی، از بهترین تا بدترین آمده است.
1. آس پیک – 2 گشنیز – 3 دل – 4 خشت : دست چهار کارته با 4 بالا، بهترین دست ممکن برای بادوگی
2. 4 پیک – 6 دل – 8 خشت – سرباز گشنیز : دست چهار کارته بادوگی با سرباز بالا
3. 10 گشنیز – سرباز دل – بی بی خشت – شاه پیک : دست چهار کارته با بدترین بادوگی ممکن
4. آس دل – آس خشت – 4 گشنیز – 5 پیک : دست سه کارته با 5 بالا
5. آس گشنیز – آس پیک – 4 پیک – 6 پیک : دست دو کارته با 4 بالا
6. چهار شاه با خال‌های مختلف : دست یک کارته، بدترین دست ممکن در بازی
بادوگی معمولاً به صورت تریپل دروا و با ساختار شرط‌بندی 1-1-2-2 انجام می‌شود. اگرچه گاهی اوقات در پات محدود یا محدودیت ½ پات بازی می‌شود.
بادوچی (Baduci)
بادوچی نباید با بادوگی اشتباه گرفته شود. بادوچی ترکیبی از بادوگی و لوبال 2-7 تریپل دراو است. این بازی دارای یک پات تقسیم شده است؛ یک دوم برای قوی‌ترین دست بادوگی و نیمه دیگر برای بهترین دست تریپل دراو. بازیکنان اساساً در تلاش هستند تا با استفاده از پنج کارت، دو دست مختلف را با هدف برنده شدن هر دو نیمه پات در یک دست تشکیل دهند.
کالیفرنیا های/لو اسپلیت (California high/low split)
در این بازی هم از یک جوکر به عنوان باگ استفاده می‌شود. دست بالا و دست پایین (با استفاده از مقادیر آس تا پنج) پات را تقسیم یا اصطلاحا اسپلیت می کنند. برای برنده شدن در سطح پایین، دست با کارت 8 بالا یا کمتر لازم است. اگر هیچ دستی واجد شرایط پایین نباشد، دست بالا کل پات را برنده می‌شود. بازیکنان دارای کارت‌های بازی شده بدون اعلام این که قصد بردن نیمه بالا یا پایین پات (یا هر دو) را دارند با هم صحبت می‌کنند. آن‌ها کارت‌های خود را رو کرده و بهترین دست‌ها برنده می‌شوند. از آن‌جایی که از مقادیر آس تا پایین استفاده می‌شود، دستی مانند یک استریت پایین یا فلاش می‌توانند برنده هر دو پات بالا و پایین شوند به چنین وضعیتی در اصطلاح ” اسکوپ ” یا ” هوگینگ ” پات می‌گویند.
های/لو با اعلام (High/low with declare)
این روش در بازی‌های خانگی رایج است و امروزه به ندرت در کازینوها یافت می‌شود. مانند سایر نسخه‌های دراو، این بازی هم پنج کارته است. با این حال، پس از دور دوم شرط‌بندی و قبل از مرحله رو شدن، یک مرحله همزمان برای اعلام دست وجود دارد. هر بازیکن دو چیپ از میان اندوخته‌هایش برداشته و آن را زیر میز می‌برد. او دست خود را به صورت مشت کرده با چنین حالاتی بیرون می‌آورد : مشت بسته‌ای که هیچ چیپی ندارد؛ این حالت نشان می‌دهد که بازیکن قصد دارد نیمه پایین پات را ببرد. مشتی که یک چیپ دارد؛ این حالت وقتی است که بازیکن قصد بردن نیمه بالای پات را دارد. مشت با دو چیپ هم نمایش دهنده قصد بازیکن برای بردن هر دو پات بالا و پایین (اسکوپ) است.
وقتی همه افراد مشت خود را بالا گرفتند، بازیکنان دستانشان را به صورت هم زمان باز می‌کنند. اگر یکی از بازیکنان دو چیپ در دستانش داشته باشد و دست او برنده بالا و پایین باشد، پات را اسکوپ می‌کند. در غیر این صورت، نیمی از پات به بازیکنی با بالاترین دست بالا را اعلام کرده است و نیم دیگر به بازیکنی که پایین‌ترین دست پایین را دارد تعلق می‌گیرد. اگر هیچ دستی واجد شرایطی برای برنده شدن در بالا یا پایین وجود نداشته باشد، و یا اگر هیچ کس اعلامی در جهت مخالف نداشته باشد، کل پات به صورت مثالی که در ادامه آمده به یک نفر داده می‌شود.
به عنوان مثال اگر همه بازیکنان دست پایین را اعلام کنند، کل پات را کسی که پایین‌ترین دست را دارد برنده می‌شود. بازیکنی که برای اسکوپ اعلام می‌کند باید توان برنده شدن هر دو گزینه بالا و پایین را داشته باشد. به عنوان مثال اگر بازیکنی حرکت اسکوپ را اعلام کند و پایین‌ترین دست را در اختیار داشته باشد اما بالا را نه، هیچ چیزی برنده نمی‌شود.بازیکن دیگر با دست بالا، نیمه بالای پات را برنده می‌شود و بازیکن بعدی با دست پایین، نیمه دوم را می‌برد؛ در این حالت فرض بر این است که او نیمه پایین را اعلام کرده است. اگر هیچ بازیکن برای پات پایین اقدام نکرده باشد، فردی که پات بالا را اعلام کرده است کل دست را می‌برد.
این بازی را می‌توان با ارزش‌های دست‌های 2-7 لو یا آس تا 6 پایین نیز انجام داد. در چنین حالتی اسکوپ کردن تقریبا غیر ممکن است؛ هرچند اگر همه افراد جهت یکسانی در اعلام داشته باشند هنوز هم می‌توان کل پات را به دست آورد.
فور بیفور (Four-before)
این حالت یکی از روش‌های متنوع انواع بالاست که به ویژه برای بازی‌های لوبال مناسب است. در دیل اولیه فقط چهار کارت به هر بازیکن داده می‌شود. دور شرط‌بندی انجام شده و سپس هر بازیکن یک کارت از کارت‌های کنار گذاشته شده برمی‌دارد. تعداد کارت در دست هر بازیکن در حال حاضر به پنج عدد می‌رسد. در ادامه دور نهایی شرط‌بندی و رونمایی اتفاق می‌افتد. توجه داشته باشید که امکان دیل کردن دست پت (pat hand) در این بازی وجود ندارد. پت هند دستی مانند استریت یا فلاش است که قبل از دراو کامل می‌شود.
جانسون و جکز بک (Johnson and Jacks back)
در این شیوه بازی هم از جوکر به عنوان کارت باگ استفاده می‌شود. این بازی با آنته و بدون بلایند است. به هر بازیکن پنج کارت داده می‌شود. اولین دور شرط‌بندی با بازیکن سمت چپ دیلر آغاز می‌شود. او می‌تواند با هر مقداری که تمایل دارد بازی را باز کرده یا این که چک بدهد. اگر بازیکنی نقش باز کننده را ایفا کند، بازی مانند دراو پوکر سنتی پنج کارته ادامه می‌یابد.
اگر دور اول به پایان رسید و کسی باز کننده بازی نبود، در این صورت بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد می‌تواند بازی را باز کند. در چنین حالتی بازی به صورت کالیفرنیا لوبال ادامه می‌یابد. در موارد نادری که بار دیگر باز شدن اتفاق نمی‌افتد، بازیکنان مجدداً آنته می‌دهند و دوباره دیل می‌شود. وقتی بازی به گونه‌ای انجام شود که به جفت سرباز یا بهتر برای باز کردن دست ابتدایی بالا نیاز باشد، به بازی جکز بک گفته می‌شود.
کیوبال (Q-Ball)
این یک بازی لوبال توسط Michael Wiesenberg طراحی شده است. برخی از متغیرات ذکر شده در بالا در این شیوه بازی با هم ترکیب شده‌اند. به طور کلی بازی با سه بلایند انجام می‌شود؛ یکی از دیلر، یکی از نفر سمت چپ او و دو واحد از نفر دوم سمت چپ دیلر. دسته کارت‌ها شامل یک جوکر نیز است. به هر بازیکن سه کارت داده می‌شود. پس از آن دور شرط‌بندی آغاز شده با بازیکن بعدی بیگ بلایند ادامه می‌یابد. او یا شرط را افزایش داده یا کارت‌های خود را فولد می‌کند.
در دور اول هیچ گونه چک کردنی وجود ندارد. در مرحله بعد به هر بازیکن کارت چهارمی تعلق می‌گیرد. پس از آن دور دوم شرط‌بندی با بازیکن فعال سمت چپ دیلر که فولد نداده باشد شروع می‌شود. در این راند هم امکان چک دادن وجود ندارد، با این تفاوت که شرطی برای اولین بازیکن وجود ندارد. بازیکن اول لازم است که بازی را باز کرده یا این که فولد کند. در ادامه به هر بازیکن کارت پنجمی تعلق می گیرد. سپس سومین دور شرط‌بندی از نفر سمت دیلر آغاز می‌شود. در این مرحله چک دادن مجاز است. در نهایت هر بازیکن همانند پوکر معمولی دراو کرده و پس از آن چهارمین دور شرط‌بندی و مرحله نمایش دادن کارت‌ها انجام می‌شود. از مقادیر آس تا پایین در این روش استفاده می‌شود.
توصیه شده است که بازی در محدوده ثابت ساختار شرط‌بندی 1-2-2-4 انجام شود. این بدین معنی است که دورهای شرط‌بندی دوم و سوم باید دو برابر دور اول و شرط نهایی نیز چهار برابر مبلغ دور اول باشد.
بازی‌های خانگی
این بازی‌ها تا حدی غیر جدی هستند و معمولا به عنوان بازی‌های خانگی و با شرط کم انجام می‌شوند. این لزوما به این معنا نیست که فرصت کمتری برای بازی ماهرانه وجود داشته باشد؛ تنها می‌توان ادعا کرد که این بازی‌ها بیشتر اجتماعی هستند تا رقابتی.
برای کمک به رشد پات شرط‌بندی در یک بازی خانگی می‌توانید یک روش معروف به ” کارت کشتن ” را به قوانین بازی اضافه کنید. کارت‌های کشتن به ویژه در بازی‌های استاد (stud) و بازی‌هایی با کارت‌های تقسیم شده خوب عمل می‌کنند. در این بازی‌ها وقتی کارت کشتن بازی شود، کسی توانایی کنترل را ندارد.
شات گان (Shotgun)
این یک شیوه از بازی دراو است که بسیار شبیه به استاد بازی می‌شود. در ابتدا پنج کارت به هر بازیکن داده می‌شود. در ادامه یک دور شرط‌بندی و دراو اتفاق می‌افتد. به جای دور دوم و نمایش دادن کارت‌ها، مرحله‌ای به عنوان راه اندازی وجود دارد. در این مرحله هر بازیکن پنج کارت خود را بر اساس تمایل خود به صورت پشت و رو جلویش قرار می‌دهد.
کارت برتر هر بازیکن اکنون مشخص شده و دور بعدی شرط‌بندی اتفاق می‌افتد. سپس، هر بازیکن کارت بعدی خود را نشان می‌دهد و یک دور شرط‌بندی دیگر انجام می‌شود. در ادامه یک کارت سوم نشان داده شده و پس از آن یک دور شرط‌بندی دیگر. نمایش یک کارت چهارم و یک دور شرط‌بندی دیگر و در نهایت نمایش کامل کارت‌ها هم روند ادامه بازی است. بازیکنان نمی‌توانند ترتیب کارت‌های خود را در زمان مرحله راه اندازی تغییر دهند.
این بازی را می‌توان برای هر دو حالت بالا یا پایین انجام داد. با این حالت بهترین حالت بازی تقسیم آن به بالا و پایین است. در این صورت به بازی اسکینی مینی (Skinny Minnie) گفته می‌شود.
اسپیت این د اوشن (Spit in the Ocean)
این بازی را می‌توان به نوعی ترکیبی از بازی‌های دراو و بازی‌های اجتماعی کارتی به حساب آورد. این بازی به این دلیل که بیشتر به حالت دراو بازی می‌شود در این لیست قرار داده شده است. در دیل اولیه به هر بازیکن چهار کارت داده می‌شود. سپس یک کارت به صورت رو به بالا در مرکز میز قرار داده می‌شود. این کارت نقش پنجمین کارت در دست هر بازیکن را دارا است. این کارت یک کارت وایلد (wild) است و هر کارت دیگری از همین دسته نیز کارت وایلد به حساب می‌آید.
اولین دور شرط‌بندی انجام شده و پس از آن دراو انجام می‌شود. در این مرحله هر بازیکن کارت‌های دست خود را با کارت‌هایی به همین تعداد جا به جا می‌کند. وضعیت طوی می‌شود که هر بازیکن هنوز چهار کارت در دست خود دارد. مرحله نهایی شرط‌بندی با یک دور دراو دنبال می‌شود. مقادیر موجود در دست بالا (های هند) استفاده می‌شود. روش جایگزین این است که مانند دراو پوکر معمولی بازی انجام شود؛ در طی آن هر بازیکنی می‌تواند فریاد بزند ” اسپیت! “. پس از آن کارت بعدی رو می‌شود. دیل تا جایی ادامه پیدا می‌کند که هر بازیکن پنج کارت در دست خود داشته باشد. در برخی از روش‌ها فقط کارت ” اسپیت ” می‌تواند به عنوان یک کارت وایلد به حساب بیاید.
در ادامه یک نمونه دیل برای شما آورده شده است : آلیس به هر بازیکن چهار کارت می‌دهد. سپس کارت بعدی را رو به بالا بر مرکز میز قرار می‌دهد. کارت نمایش داده شده 6 خشت است. این باعث می‌شود همه کارت‌های 6 تبدیل به کارت وایلد شوند. باب با 1 دلار بازی را باز می‌کند. کارول شرط را به 2 دلار افزایش می‌دهد. دیوید فولد می‌کند و آلیس و باب شرط را کال می‌کنند. باب دو کارت را می‌سوزاند و دو کارت جایگزین دریافت می‌کند. کارول و آلیس هر کدام یک کارت دراو می‌کنند. باب چک می‌دهد.
کارول 2 دلار شرط می‌بندد. آلیس شرط را تا 4 دلار افزایش می‌دهد. باب فولد می‌کند و کارول شرط را به 6 دلار افزایش می‌دهد. آلیس شرط کارول را کال می‌کند. کارت‌هایی دست کارول (بی بی – بی بی – 6 – 4) است. از آن جایی که کارت 6 در دست او و کارت روی میز تشکیل کارت وایلد می‌دهند، دست او در واقع 4 بی بی است. دست آلیس حاوی چهار کارت پیک (شاه – سرباز – 9 – 7) است. با استفاده از کارت وایلد مشترک، این باعث می‌شود که او فلاش شود. فلاش در مقابل 4 بی بی کارول شکست می‌خورد.
این بازی در آهنگ ری استیونز با عنوان ” Shriner’s Convention ” هم ذکر شده است.
آناکوندا یا سطل زباله را رد کنید (Anaconda)
به هر بازیکن هفت کارت داده می‌شود. قبل از اولین دور شرط‌بندی هر بازیکن دست خود را بررسی کرده و سه کارت را از آن خارج می‌کند. او این سه کارت را بر روی میز در سمت چپ خود قرار می‌دهد. پس از این که تمامی بازیکنان کارت‌های خود را کنار گذاشتند، افراد کارت‌های سمت راست خود را برداشته و به دست خود اضافه می‌کنند. در واقع در این شرایط هر بازیکن سه کارت از فرد سمت چپ خود دریافت می‌کند.
مهم این است که هر بازیکن قبل از تماشای کارت‌هایی که باید دریافت کند، سه کارت دور بیندازد. پس از پاس اول، یک دور شرط‌بندی وجود دارد. سپس پاس دوم رخ می‌دهد. هر بازیکن دو کارت را به نفر سمت راست خود پاس می‌دهد. دور دوم شرط‌بندی با پاس سوم همراه است. هر بازیکن یک کارت را به نفر چپ خود پاس می‌دهد. سرانجام سومین دور شرط‌بندی و نمایش کارت‌ها انجام می‌شود. در پایان بازیکنی که بهترین دست بالا را با 5 کارت از میان 7 کارت موجود در اختیار داشته باشد برنده پات است.
در برخی از بازی‌های رایج، مرحله نمایش با مرحله رول (راه اندازی) جایگزین می‌شود؛ همان طور که در روش شات گان در بالا توضیح داده شد. این کار در مجموع هشت دور شرط‌بندی در بازی ایجاد می‌کند. این وضعیت به طور کلی هر فرصتی را برای بازی ماهرانه در دورهای بعدی از بین می‌برد.
دراو هفت کارته (Seven-card Draw)
همان قوانین قرعه کشی پنج کارته در این بازی تعریف شده است؛ به جز این که بازی با هفت کارت به جای پنج کارت صورت می‌گیرد. این تفاوت شانس بالاتری برای گرفتن دست بالا دارد. در این روش ریسک بیشتری به دلیل وجود دو کارت اضافی اتفاق خواهد افتاد که به شما امکان می‌دهد بدون دور انداختن دست، کارت بکشید یا به اصطلاح دراو کنید.
مطالب مرتبط: آموزش بازی استاد پوکر (Stud Poker)
انواع متفاوت و ساختگی
هر یک از بازی‌های فوق را می‌توان به طرق مختلف بر اساس میل بازیکن و با تعیین کارت‌های وایلد اضافی، دورهای شرط‌بندی، تعداد بیشتر یا کمتر کارت‌ها، تغییر ارزش دست و هرگونه تغییر دیگری که قبل از بازی توسط همه بازیکنان مورد توافق قرار بگیرد، انجام داد. چنین بازی‌ای را می توان با استفاده از نام بازی‌های موجود و تغییر آن‌ها نام گذاری کرد. برای مثال : لوبال سه کارته تریپل دراو کالیفرنیا. اغلب اوقات این کار منجر به این می‌شود که بازی به درستی انجام نشود؛ با این حال، گاهی انجام این بازی ترکیبی برای افراد به خصوصی جذاب است.
در اینجا چند دستورالعمل کلی برای انجام این کار وجود دارد :
اگر برخی از کارت‌های معمولی را به عنوان کارت وایلد تعیین می‌کنید، توصیه می‌شود کارتی را انتخاب کنید که در غیر این صورت برای انجام بازی بد باشد. به عنوان مثال، کارت‌های 2 را برای بازی با دست بالا (های هند) و شاه‌ها برای لوبال؛ 9 هم گزینه مناسبی برای تبدیل شدن به کارت وایلد در های/لو اسپلیت است. در این بازی کارت 8 یا پایین‌تر برای برنده شدن پایین (لو) مورد نیاز است.
بازی‌های های/لو اسپلیت با بیش از چهار بازیکن بهتر انجام می‌شوند.
- هنگام بازی‌های/لو اسپلیت لازم است که یک مرحله اعلام یا یک مرحله واجد شرایط کردن (اما نه هر دو) در بازی وجود داشته باشد. رایج‌ترین فرم، تعیین 8های/لو به عنوان واجد شرایط کننده برد با دست پایین است. با این حال، تعیین 9 بالا برای برد دست پایین (لو) و هر جفتی / هیچ جفتی نیز امری رایج است. در این حالت یک جفت یا بهتر برای برنده شدن بالا لازم است؛ و هیچ جفتی یا پایین‌تر برای برنده شدن پایین مورد نیاز است.
- تعیین بیش از چهار کارت وایلد (یا احتمالاً شش کارت) باعث سردرگمی قابل ملاحظه و پیچیدگی زیاد بازی می‌شود.
- دو تا پنج دور شرط‌بندی یک بازی خوب را برای شما رقم می‌زند. یک دور شرط‌بندی یا بیش از 5 بار انجام آن میزان مهارت مورد نیاز را در بازیکنان کاهش می‌دهد.
- گاهی اوقات هیچ دور شرط‌بندی قبل از دراو وجود ندارد. بازیکنان کارت‌های خود را برداشته، دور انداخته و دراو می‌کنند. در ادامه این روند است که شرط‌بندی اتفاق می‌افتد.
- دادن بیش از هشت یا نه کارت به هر بازیکن اغلب می‌تواند یک بازی بد را رقم بزند. در آناکوندا به هر بازیکن تا سیزده کارت هم داده می‌شود.