اسپیدز
اسپیدز یک بازی کارتی است که در دهه 1930 در ایالات متحده طراحی شده است. این بازی را می‌توان به صورت شراکتی یا انفرادی بازی کرد. هدف این است تعداد تریک‌هایی (که با عنوان "بوک" نیز شناخته می‌شوند) را که پیش از شروع بازی پیشنهاد می‌دهید، به دست بیاورید. اسپیدز از نسل بازی‌های ورق ویست (Whist) است. این دسته شامل بازی‌هایی همچون بریج، هارتز و اوه هل (Bridge، Hearts و Oh Hell) میشود. تفاوت عمده این نسخه با سایر انواع ویست در این است که در این بازی، به جای این که حکم توسط فرد با بالاترین پیشنهاد یا به طور تصادفی انتخاب شود، همواره پیک است. نام بازی هم برگرفته از همین موضوع است.
تاریخچه بازی
اسپیدز در اواخر دهه 1930 در ایالات متحده ابداع شد. به طور دقیق مشخص نیست که این بازی مستقیماً از کدام بازی نشأت گرفته است، با این حال، مشخصا این بازی برآمده از خانواده ویست است. این بازی در واقع نوع ساده شده کانترکت بریج (Contract Bridge) است؛ به طوری که یک بازیکن ماهر اسپیدز می‌تواند بریج را نسبتاً سریع یاد بگیرد.
محبوبیت این بازی در ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد؛ زمانی که توسط سربازانی که در سراسر جهان سفر میکردند، انجام می‌شد. محبوبیت این بازی در نیروهای مسلح ناشی از سادگی آن در مقایسه با بازی‌های بریج، پوکر و اوکر (Euchre) بود. پس از جنگ، کهنه سربازان بازی را به منازل خود در ایالات متحده بردند. در چنین روندی بود که بازی در بین دانشجویان و خانواده‌ها به محبوبیت رسید. علاوه بر این اسپیدز در کشورهایی که نیروهای آمریکایی در آن‌ها مستقر بودند، چه در جنگ جهانی دوم و چه در استقرارهای بعدی، به محبوبیت زیادی دست یافت.
در یک روایت اسپیدز توسط خانواده کرکوود (Kirkwood) در مک کول، می سی سی پی، در دهه 1930 ساخته شده است. محبوبیت بازی زمانی گسترش یافت که فرانک و ماویس کرکوود در جستجوی کار و فرصت شغلی به بوفالوی نیویورک نقل مکان کردند. اعضای خانواده که در ارتش خدمت میکردند، بازی را در سراسر کشور گسترش دادند. اعضای خانواده کرکوود برندگان تورنمنت آزاد شارلوت اسپیدز 2012 و مسابقات قهرمانی وسترن نیویورک در سال 2017 شده‌اند. ماویس کرکوود اکنون 91 ساله است و در سال 2020 توسط شهردار بوفالوی نیویورک به خاطر فعالیت‌هایش از وی قدردانی شد.
تعداد بازیکنان
دو یا بیشتر؛ این بازی معمولاً با چهار بازیکن به صورت شراکتی انجام میشود.
دک
دسته استاندارد 52 کارتی. اسپیدز همچنین می‌تواند با یک یا دو جوکر یا حذف کارت‌های از پیش تعیین شده بازی شود. در صورت بازی با شش بازیکن یا بیشتر، اغلب از یک دسته دیگر کارت هم استفاده میشود.
رتبه بندی خال‌ها
پیک همیشه حکم است. خال‌های دیگر در حین بازی ارزش به خصوصی ندارند. با این حال خالی که به تریک هدایت شود، کارت‌های تمامی خال‌های دیگر به جز پیک را شکست می‌دهد. اگر در طول دیل به رتبه بندی نیاز پیدا شود، رایج‌ترین طبقه بندی مانند بریج از پایین به بالا به صورت گشنیز، خشت، دل و پیک است.
رتبه بندی کارت‌ها
بالاترین تا کمترین: آس، شاه، بی بی، سرباز، 10، 9، 8، 7، 6، 5، 4، 3، 2.
هدف بازی
هدف بازی کسب امتیاز (به طور معمول 500) است. امتیازها با برنده شدن حداقل تعداد تریک‌های پیشنهادی در هر دست به دست می‌آیند. در صورت نگرفتن این حداقل، یا در برخی موارد با گرفتن تریک بیش از حد، امتیاز از دست خواهید داد.
پیشنهاد متقابل
تمامی افراد امکان دادن پیشنهادی مخالف و یا مکمل با حریف خود را خواهند داشت.
نحوه انجام بازی
دیل
اولین دیلر به صورت تصادفی و با انتخاب "اولین پیک" یا "بالاترین کارت" انتخاب میشود. در ادامه نوبت دیل پس از هر دست به سمت چپ دیلر قبلی منتقل میشود. دیلر کارت‌ها را بر می‌زند. به بازیکن سمت راست این فرصت داده میشود که کارت‌ها را کات کند. با این کار از چیدن عمدی کارت‌ها توسط دیلر خودداری خواهد شد. سپس از کل دسته کارت‌ها به صورت رو به پایین یکی یک کارت به بازیکنان داده میشود. این کار در جهت عقربه‌های ساعت صورت می‌گیرد. در صورت وجود چهار بازیکن، هر بازیکن باید 13 کارت دریافت کند. سپس بازیکنان کارت‌های خود را برمی‌دارند، شمارش صحیح کارت‌ها را تأیید می‌کنند و آن‌ها را به صورت دلخواه در دستشان مرتب می‌کنند. متداول‌ترین چیدمان بر اساس خال و ارزش کارت است.
دیل نادرست دیلی است که در آن همه بازیکنان به تعداد یکسانی کارت دریافت نکنند؛ یا این که به بازیکنی خارج از نوبت کارت داده شود. چنین اشتباهی ممکن است بلافاصله با شمارش کارت‌ها پس از تقسیمشان کشف شود، یا این که ممکن است در حین بازی مشخص شود. اگر یک کارت به اشتباه داده شود و قبل از اینکه بازیکنان کارت‌های خود را ببینند این موضوع مشخص شود، بازیکنی که کارت کم دارد می‌تواند به‌طور تصادفی یک کارت را از دست بازیکن با کارت اضافی بیرون بکشد. در غیر این صورت، دست ریخته شده و باطل تلقی میشود. دست دوباره باید توسط همان دیلر در میان بازیکنان پخش شود؛ مگر اینکه دلیل دیل مجدد این باشد که دست خارج از نوبت دیل، پخش شده باشد.
پیشنهاد
هر بازیکن تعداد تریک‌هایی که انتظار دارد به دست بیاورد را پیشنهاد می‌دهد. بازیکن سمت چپ دیلر، پیشنهاد دادن را شروع میکند. پیشنهاد در جهت عقربه‌های ساعت ادامه یافته و با دیلر به پایان می‌رسد. از آنجایی که پیک همیشه حکم است، هیچ خال حکمی در حین پیشنهاد مشخص نمی‌شود. پیشنهاد "صفر" را "نیل" می‌نامند. بازیکنان اگر نمی‌خواهند پیشنهاد نیل بدهند، دست کم باید عدد یک را پیشنهاد بدهند.
در اسپیدز شراکتی، حالت استاندارد این است که پیشنهادات دو عضو یک تیم با هم جمع شوند.
پیشنهاد بلایند و نیل
دو نوع پیشنهاد بسیار متداول این است که یک بازیکن یا شریکش، بدون نگاه کردن به کارت‌های خود، بلایند را پیشنهاد دهند. نیل هم بدین معناست که در حین بازی دست، هیچ تریکی را به دست نمی‌آورند. اگر بازیکنان بتوانند ادعای خود را برآورده کنند، پاداش دریافت می‌کنند؛ در غیر اینصورت، جریمه خواهند شد. دادن پیشنهاد ترکیبی بلایند- نیل نیز امری مجاز است. در چنین حالتی پاداش یا جریمه به صورت مجموعه دو گزینه محاسبه خواهد شد. در برخی از نسخه‌ها، بازیکنی که پیشنهاد نیل می‌دهد، یک یا دو کارت خود را (بسته به قوانین) به شریک خود پاس می‌دهد و به همین تعداد کارت از شریک مذکور دریافت میکند. معمولا برای بلایند نیل تیم‌ها 100 امتیاز مثبت و یا منفی دریافت می‌کنند.
بازی
هر دست شامل تعدادی تریک است. یک بازی چهار نفره شامل سیزده تریک با استفاده از تمامی پنجاه و دو کارت موجود است. بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد، با بازی کردن یک کارت به انتخاب خود، هدایت‌گر بازی خواهد بود. در ادامه بازیکنان در جهت عقربه‌های ساعت کارت‌های دلخواه خود را بازی می‌کنند. آن‌ها باید در صورت امکان از روند خال بازی شده پیروی کنند. در غیر این صورت می‌توانند هر کارتی، از جمله پیک حکم را بازی کنند. هنگامی که یک کارت از دست بازیکن خارج شد، دیگر نمی‌توان آن را بازیابی کرد؛ مگر اینکه بازیکنی که کارت را انداخته، قبل از اینکه بازیکن بعدی کارت خود را بگذارد، به اشتباهش پی ببرد و بخواهد آن را تصحیح کند.
یک قانون متداول که از بازی هارتز به عاریت گرفته شده این است که یک بازیکن نمی‌تواند تا زمانی که یک حکم در یک تریک، دستی را نبرده باشد، بازی را با حکم آغاز کند. این امر مانع از این میشود که بازیکنی که پیک‌های زیادی دارد، آن‌ها را یکی پس از دیگری در ابتدای دست به قصد تخلیه هدایت کند. زیرا با این کار مانع استفاده بازیکنان دیگر از پیک به عنوان حکم خواهد شد. از عمل بازی کردن اولین پیک در دست با اصطلاح «شکستن پیک» یاد میشود. این برگرفته از قاعده اصلی هارتز یعنی «شکستن دل» است. وقتی بازیکنی بعد از شکستن پیک با پیک پیش برود، سایر بازیکنان نیز باید از او تبعیت کنند.
یکی دیگر از قوانین رایج که باز هم از هارتز به عاریت گرفته شده است، این است که بازیکن نمی‌تواند در اولین تریک پیک را هدایت کند.
این تریک توسط بازیکنی که بالاترین کارت هدایت شده یا حکم را بازی کرده است برنده خواهد شد. اگر حکم بازی شود، بالاترین حکم بازی شده برنده تریک است. بازیکنی که تریک را برنده میشود، کارت‌ها را به صورت رو به پایین جمع میکند؛ این کار به بازیکنان اجازه می‌دهد تا بتوانند تعداد تریک‌های به دست آمده را بشمارند. محتویات کارت‌های هر تریک را نمی‌توان بعد از این مرحله مشاهده کرد؛ مگر اینکه مشخص شود که بازیکنی کارت درستی بازی نکرده است. در این صورت کارت‌ها برای بررسی مشاهده می‌شوند. تعداد تریک‌هایی که یک بازیکن به دست آورده است را نمی‌توان پنهان کرد. بازیکنی که در هر تریکی برنده شود، بازی بعدی را هدایت میکند. بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که همه بازیکنان کارت‌های خود را بازی کنند؛ این کار در آخرین تریک صورت می‌گیرد. در غیر این صورت تخلف انجام شده است.
تخلف
اگر تیمی قوانین بازی را زیر پا بگذارد، تخلف صورت گرفته است. اغلب این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که یک بازیکن در حالی که می‌توانست از خال کارتی پیروی کند، بازی خارج از آن خال را انجام دهد. مجازات تخلف متفاوت است. در بیشتر موارد کانترکت تیم باطل اعلام شده و امتیاز تیم به ازای هر تریک پیشنهادی، ده امتیاز کاهش می‌یابد. در برخی موارد، تخلف منجر به جریمه با سه تریک میشود؛ به این معنی که تیم می‌تواند همچنان کانترکت خود را حفظ کند اما باید سه تریک اضافی را برای انجام تخلف خود به دست بیاورد. در این وضعیت فرقی نمی‌کند که بازیکن خودش به خطایش اعتراف کرده باشد یا اشتباهش توسط بازیکنان دیگر مشخص شود.
امتیازدهی
هنگامی که تریک نهایی انجام شد، دست امتیاز می‌گیرد. روش‌های مختلفی برای امتیاز دهی وجود دارد. آنچه در زیر آمده است روش اصلی است. همه بازیکنان باید تریک‌های به دست آمده از ابتدا تا پایان دست را چیدمان و شمارش کنند.
امتیاز کانترکت
پس از تکمیل یک دست، بازیکنان تعداد تریک‌هایی را که به دست آورده‌اند می‌شمارند. در صورت بازی مشارکتی، تعداد تریک‌های اعضای یک تیم با هم جمع می‌شوند. سپس تعداد تریک‌های هر بازیکن یا تیم با میزان کانترکت آن‌ها مقایسه میشود. اگر بازیکن یا تیم حداقل تعداد تریک‌های پیشنهادی خود را به دست آورده باشند، 10 امتیاز برای هر تریک پیشنهادی به آن‌ها تعلق می‌گیرد. برای مثال پیشنهاد 5 تایی در صورت به ثمر رسیدن 50 امتیاز کسب میکند. اگر تیمی کانترکت خود را به سرانجام نرساند، اصطلاحا "ست" شده و 10 امتیاز منفی به ازای هر تریک پیشنهادی از امتیازاتش کسر میشود. به عنوان مثال شش پیشنهاد شده است و تعداد تریک کمتری دریافت شده است؛ امتیاز در این صورت منفی 60 خواهد بود.
اگر یک بازیکن یا تیم بیشتر از چیزی که پیشنهاد داده تریک به دست بیاورد، برای هر اورتریک یک امتیاز به دست می‌آورد. این حالت اصطلاحا «اورتریک»، «بگ» یا «سندبگ» نامیده میشود. برای مثال پیشنهاد 5 تریک بوده و 6 تریک به ثمر رسیده است. امتیاز در چنین وضعیتی 51 خواهد بود.
پاداش و جریمه
پاداش‌های به دست آمده به امتیاز کانترکت اضافه می‌شوند؛ جریمه‌های ارزیابی شده نیز بر اساس عدم موفقیت بازیکن در به دست آوردن تریک محاسبه می‌شوند. این عدد از مجموع امتیازات کم میشود. انواع مختلفی از بازی وجود دارد که در آن‌ها بر اساس کنش‌های مختلف، پاداش یا جریمه مشخصی به تیم یا بازیکن داده میشود. این نسخه‌ها در ادامه مطلب پوشش داده شده‌اند. امتیازات رایج برای نیل و بلایند به صورت زیر است.
اگرچه پاداش یا جریمه در برخی نسخه‌ها بر اساس امتیاز کانترکت است، اما معمولاً پاداش یا جریمه تأثیرپذیری این چنینی ندارد. در نتیجه، یک تیم می‌تواند یک امتیاز خالص مثبت داشته باشد، حتی اگر در انجام کانترکت خود شکست بخورد. به عنوان مثال، اگر یک بازیکن با موفقیت یک پیشنهاد نیل را ارائه دهد، ولی شریک او 5 تریک را پیشنهاد داده و تنها 4 تریک را به سرانجام برساند، تیم همچنان امتیاز دریافت میکند. امتیاز تیم به این صورت است: 50 امتیاز منفی، 100 امتیاز مثبت و در نتیجه 50 امتیاز مثبت. برعکس، یک تیم می‌تواند به همین ترتیب نمره منفی به دست بیاورد. اگر بازیکن در پیشنهاد نیل خود شکست بخورد اما شریکش کانترکت 5 خود را به ثمر برساند، امتیاز خالص 50- است.
اگر یک پیشنهاد نیل ست شود، در اکثر قوانین مسابقات حکم این است که اورتریک‌ها باطل اعلام شوند.
سندبگ و بگ اوت
روشی از امتیاز دهی برای جریمه کردن بازیکنانی که تریک‌های بسیار زیادی به دست می‌آورند طراحی شده است. این کار با ردیابی بگ‌ها و یک جریمه 100 امتیازی در زمانی که 10 بگ جمع شود به به دست می‌آید. در انواع کوتاه‌تر بازی، جایی که بازیکنان تا ۲۵۰ امتیاز بازی می‌کنند (به‌جای ۵۰۰ امتیاز استاندارد)، جریمه‌های بگ‌ها زودتر قابل ارزیابی هستند. در این حالت، زمانی که 5 بگ جمع آوری شود، یک جریمه 50 امتیازی محاسبه میشود.
به عنوان مثال، اگر پیشنهاد یک تیم 5 تریک باشد و آن‌ها 8 تریک را به دست بیاورند، امتیاز برای دست 53 امتیاز است. اگر مجموع امتیاز تیم قبل از این دست، با رقم یکان 7 یا بیشتر باشد، به عنوان مثال 108، تیم "بگ اوت" یا "سندبگ" شده است. امتیاز دست به مجموع اضافه میشود و سپس 100 امتیاز از آن کسر می شود. در مثال، امتیاز پس از جریمه 61 خواهد بود. 10 بگ می‌تواند به عنوان جریمه 90 امتیازی در نظر گرفته شود. جریمه در این حالت می‌تواند 110 برای جبران آن در نظر گرفته شود. هر چیزی بیش از 10 سندبگ در رقم اول باقی بماند، برای اورتریک‌های آینده به حساب می‌آید. یک بازیکن یا تیم می‌تواند چندین بار بگ اوت شود. سندبگ‌ها امتیاز به حساب نمی‌آیند.
حفظ امتیاز
یکی از بازیکنان ثبت کننده امتیاز است. وی پیشنهادات را یادداشت کرده است تا در حین بازی و امتیازدهی بعد از آن، این اطلاعات در اختیار همه بازیکنان قرار بگیرد. هنگامی که یک دست تمام شود، امتیازات باید در کنار پیشنهادات ثبت شوند. از طرف دیگر، امتیازنویس می‌تواند با نوشتن تعداد بگ‌ها (صفر در صورتی که هیچ بگی وجود نداشته باشد) قبل از پیشنهاد، پیشنهاد را به امتیاز کانترکت تبدیل کند؛ در ادامه هم پاداش‌ها را اضافه کرده و جریمه‌ها را از آن کم کند. امتیاز باید به صورت مدام ثبت شود تا بازیکنان بتوانند به راحتی کل امتیازهای یکدیگر را ببینند.
برنده شدن
متداول‌ترین حالت برای برنده شدن رسیدن به امتیاز 500 است، یا رسیدن تیم دیگر به امتیاز 200-. از طرف دیگر، بازی را می‌توان برای تعداد ثابتی دست یا یک محدودیت زمانی مشخص نیز انجام داد. با حضور چهار بازیکن به طور معمول می‌توان هشت دست را در حدود یک ساعت بازی کرد. در صورت مساوی شدن، همه بازیکنان در یک دور دیگر بازی شرکت می‌کنند تا برنده مشخص شود.
انواع بازی
مانند دیگر بازی‌های ورق، این بازی نیز ماهیتی انعطاف‌پذیر دارد. اسپیدز دارای نسخه‌های متنوعی است؛ نسخه‌هایی با تفاوت‌های قابل توجه در نحوه بازی و نسخه‌هایی با تغییرات کوچکی مطابق با اولویت‌های فردی.
انواع دیل
دست محدود
گاهی اوقات در صورتی که به بازیکنی یک دست «محدود» داده شود، مانند دستی که حاوی صفر یا یک پیک، یا کارت بدون تصویر باشد، دست می‌تواند ریخته شود. در این حالت بازیکنان باید از قبل در مورد این که چه چیزی نمایش دهنده «دست محدود» است یه توافق برسند. بازیکن این کار را با ریختن دست خود به صورت رو به بالا انجام می‌دهد. بنابراین سایر بازیکنان می‌توانند قبل از دادن هر گونه پیشنهادی این وضعیت را بررسی کرده و "سوء دیل" را مشخص کنند. ریختن دست محدود امری اختیاری است. یک بازیکن ممکن است در صورت داشتن چنین دستی، برای نیل تلاش کند.
آغاز با دوسه (Deuce Starts)
صرف نظر از این که کدام بازیکن دیل کرده باشد، بازیکن با 2 گشنیز هدایت‌گر بازی خواهد بود. این روندی مشابه با بازی هارتز است.
دیل رو
در این نسخه دیلر می‌تواند تا زمانی که به هر بازیکن تعداد یکسانی کارت بدهد، حداکثر چهار کارت برای هر کدام را رو به بالا قرار بدهد. فاش کردن کارت‌ها می‌تواند منجر به جنگ روانی در بخش پیشنهاد و بعد از بازی شود. به این حالت چک‌های قدرتی گفته میشود. دیل‌های رو گاهی توسط دیلر به قصد مشخص کردن اختلال در کات کردن انجام می‌شوند. وقتی دیل به صورت رو انجام شود، اگر بازیکن کارت‌های رو به پایین خود را مشاهده نکرده باشد، هنوز هم می‌تواند بلایند نیل را پیشنهاد دهد.
کیتی
در بازی‌هایی که نمی‌توان کارت‌ها را به‌طور مساوی تقسیم کرد، نوعی وجود دارد که در آن هیچ کارتی از دک حذف نمی‌شود. در عوض یک بخش با عنوان کیتی، متشکل از کارت‌های باقی‌مانده در مرکز میز قرار می‌گیرد. هر کسی که 2 گشنیز را دارد، یا کسی که بالاترین پیشنهاد را داده است، کیتی را قبل از شروع پیشنهاد برمی دارد. وی این کارت‌ها را در دست خود ادغام کرده و سپس به همان تعداد کارت را دور می‌اندازد. دسته کارت‌های کنار گذاشته شده به عنوان یک تریک به حساب می‌آیند. این امر باعث عدم اطمینان در بخش پیشنهاد میشود، زیرا به طور معمول شخصی که کیتی دارد سعی میکند از یک خال خلاص شده و زودتر حکم بازی کند.
انواع پیشنهاد
مجموع پیشنهادات
در یکی از نسخه‌های اسپیدز که با اوه هل مرتبط است، نباید مجموع تمامی پیشنهادات با تعداد تریک‌های ممکن برابری کند. این روند تضمین میکند که حداقل یک بازیکن یا تیم ست یا بگ شود (مجبور به اورتریک شود). یکی دیگر از نسخه‌های بازی به بازیکن اجازه می‌دهد تا پس از پیشنهاد دادن دیگر بازیکنان و قبل از شروع بازی، به صورت اختیاری پیشنهاد خود را یک امتیاز افزایش دهد. کاهش در پیشنهاد پس از اعلام آن مجاز نیست.
نیل
بازیکنی که به کارت‌های خود نگاه کرده باشد، می‌تواند نیل را پیشنهاد بدهد. هدف پیشنهاد دهنده این است که در حین بازی یک دست، هیچ تریکی به دست نیاورد. شریک بازیکن ممکن است یک پیشنهاد معمولی را ارائه داده و به یار خود در به ثمر رساندن پیشنهاد نیل کمک کند. در بازی‌های انفرادی، موفق شدن پیشنهاد نیل امری نادر است. دلیل این امر این است که هیچ شریکی وجود ندارد که با زدن کارت‌های بالاتر به پیشنهاد دهنده کمک کند. اگر پیشنهاد دهنده نیل هیچ تریکی کسب نکند، پاداش نیل را دریافت میکند. اگر نیل او ناموفق باشد، بازیکن یا تیم به همان میزان جریمه می‌شوند. در یک دست، بیش از یک بازیکن ممکن است پیشنهاد نیل را بدهند.
نیل دوبل
هر دو بازیکن در یک تیم نیل را پیشنهاد می‌دهند. در صورت موفقیت، پاداش نیل تیم دو برابر میشود. اگر هر یک از بازیکنان یا هر دو بازیکن نتوانند پیشنهاد نیل خود را به ثمر برسانند، جریمه‌ای وجود ندارد.
پیشنهاد بلایند
تقریباً همه بازی‌های کارتی شامل نسخه‌های متفاوتی در بخش پیشنهاد دادن هستند. یک یا چند بازیکن که هنوز به کارت‌های خود نگاه نکرده‌اند می‌توانند بر اساس تعداد تریک‌هایی که گمان می‌کنند به دست می‌آورند، پیشنهاد بدهند. پیشنهاد بلایند، در صورتی که به صورت دقیق توسط بازیکن انجام شود، پاداش خواهد داشت. این در حالیست که عدم به ثمر رساندن پیشنهاد باعث میشود که همان میزان جریمه از امتیاز بازیکن یا تیم کم شود. پیشنهاد بلایند به 7 محدود است. بنابراین، پیشنهاد بلایند 8 یا بالاتر مغایر با بازی استاندارد است و مجاز نیست. به طور معمول پیشنهادهای بلایند تنها در صورتی مجاز هستند که تیم پیشنهاد دهنده حداقل 100 امتیاز عقب باشد. در بسیاری از موارد، چنین پیشنهاد مخاطره‌آمیزی معمولاً توسط تیمی با کسری زیاد امتیاز ارائه میشود. پیشنهادهای بلایندی که در این شرایط انجام می‌شوند معمولاً با عنوان "پیشنهادهای بلایند دنباله دار" نامیده می‌شوند.
بلایند نیل
در رایج ترین پیشنهاد بلایند، بازیکن پیشنهاد میکند که در حین بازی دست، حتی یک تریک را هم به ثمر نرساند. پیشنهاد نیل به صورت بلایند یک پاداش اضافی به همراه دارد. یک پیشنهاد نیل شکست خورده، مشابه با یک بلایند شکست خورده، منجر به کسر امتیاز از بازیکن میشود.
بلایند نیل دوبل
این امکان برای هر دو بازیکن در یک تیم وجود دارد که بلایند نیل را پیشنهاد بدهند. اگر این کار با موفقیت انجام شود، تیم به طور کامل برنده بازی خواهد شد؛ یا این که دو برابر پاداش بلایند نیل را دریافت خواهد کرد. با این حال، اگر یک یا هر دو بازیکن تریکی به دست بیاورد، جریمه‌ای شامل حال او نمی‌شود.
پاس دادن
پاس دادن، یا تبادل کارت بین بازیکن امری اختیاریست که در اسپیدز نادر است. با این حال، یک استثنای رایج مربوط به پیشنهادات نیل است که به طور کلی انجام آن امری دشوار در نظر گرفته میشود؛ به ویژه زمانی که به صورت بلایند انجام شود. برای جبران این دشواری، تیمی که در آن یک بازیکن پیشنهاد نیل یا بلایند نیل را بدهد، می‌تواند دو کارت را پاس بدهد. رایج‌ترین حالت یک کارت برای نیل معمولی و دو کارت برای بلایند نیل است. هنگام پاس دادن، شرکا روی تعداد کارت برای پاس دادن توافق می‌کنند. در ادامه هم آن تعداد کارت را انتخاب کرده و آن‌ها را رو به پایین در مقابل شریک خود قرار می‌دهند. هیچ یک از طرفین نباید به کارت‌هایی که به آن‌ها داده شده است، قبل از اینکه شریک دیگر کارت‌هایش را پاس بدهد، نگاه کند. در طی این مسیر، ایده این است که شریکی که نیل را پیشنهاد داده است، در ازای کارت‌های کم ارزش شریک خود، بالاترین حکم یا سایر کارت‌های عکس‌دارش را تخلیه کند. این کار احتمال به دست آوردن تریک توسط فرد پیشنهاد دهنده نیل را کاهش می‌دهد. در عین حال، این احتمال را افزایش می‌دهد که شریک او بتواند کارت‌های بالایی را که پیشنهاد دهنده هنوز در اختیار دارد، به اصطلاح پوشانده و جلوی بردن تریک توسط آن‌ها را بگیرد. تعداد کارت‌های پاس داده شده باید قبل از شروع بازی مشخص شود تا هر تیم بتواند از آن در هنگام پیشنهاد دادن به درستی استفاده کند.
پاس دادن نباید به این یک مورد محدود شود. بازیکنان می‌توانند توافق کنند که تعداد معینی کارت را بین شرکا یا به حریف سمت چپ یا راست پاس بدهند. این کار باید طبق توافق قبل یا بعد از ارائه پیشنهاد انجام شود. پاس دادن بین رقبا از بازی هارتز قرض گرفته شده است. به طور کلی این کار به بازیکنان امکان می‌دهد که سعی کنند خالی را کم یا حذف کرده، یا این که از دست یک کارت خطرناک خلاص شوند؛ کارت‌هایی مثل کارت‌های عکس دار پایین که منجر به برنده شدن تریک ناخواسته توسط بازیکن خواهند شد. پاس دادن بین شرکا در موقعیت‌هایی غیر از نیل به ندرت اتفاق می‌افتد، زیرا بازیکنان اطلاعات کمی در مورد کارت‌هایی که شریکشان می‌خواهد یا رقبا نمی‌خواهند در اختیار دارد؛ یا این که اصلا اطلاعاتی ندارد.
تخته (Board)
در این حالت هر تیم موظف است حداقل چهار تریک را پیشنهاد دهد. هنگام پیشنهاد نیل، هم تیمی بازیکن باید حداقل چهار تریک را پیشنهاد داده یا نیل دوبل را پیشنهاد دهد. هنگام بازی انفرادی، می‌توان پیشنهاد نیل یا تخته را داد. شما هرگز نمی‌توانید چیزی بین نیل یا تخته را پیشنهاد دهید. یک نسخه از این حالت بازی شامل تنظیم حداقل میزان پیشنهاد بر اساس عددی است که بازیکنان روی آن توافق دارند.
پیشنهاد مشارکتی
این نوع از بازی به شرکا اجازه می‌دهد تا در طول دور پیشنهاد با یکدیگر "صحبت" کنند. تیمی که دیل نکرده است در ابتدا پیشنهاد خود را ارائه می‌دهد. تیم حریف می‌تواند از این اطلاعات برای ساخت پیشنهاد خود استفاده کند. تعداد کل تریک‌های پیشنهادی هر دو تیم نباید 13 شود. حداقل پیشنهاد "تخته" یا 4 است. تریک‌ها و پیشنهاد نیل در این نسخه وجود دارند. بازیکنان اجازه دارند درباره تعداد تریک‌هایی که گمان می‌کنند امکان به دست آوردنشان را دارند با یکدیگر صحبت کرده و بحث کنند. با این حال، هر بحثی که در آن از کارت‌های خاص یا قدرت یک خال خاص صحبت به میان آورده شود، به منزله "تقابل" است و منجر به تخلف میشود. مجازات این تخلف می‌تواند انتقال دیلر به سمت چپ یا جریمه از پیش تعیین شده تا عدد 100 باشد. تنها استثنای این قانون، قانون چک آس (Ace Check) است. اگر بازیکنی سه یا چند آس در دست داشته باشد می‌تواند از عبارت چک آس در دور پیشنهادی خود استفاده کند. در ادامه شریک او افشا میکند که آیا آس دارد یا خیر. اگر نفر اول بتواند تشخیص دهد که هر چهار آس در تیم وی قرار دارند، می‌تواند یک کارت رو به پایین را به شریک خود بدهد. انجام این کار یک قرارداد ویژه ایجاد میکند که در آن اگر تیم تمام 4 آس را پس از بازی کردن همه کارت‌ها حفظ کند، یک جایزه 100 امتیازی دریافت کند. در غیر این صورت جریمه 100 امتیازی نصیبش خواهد شد. اعلام چک آس در بخش پیشنهاد امری اختیاری است. این حالت به طور معمول در ترکیب با دوسه بالا (Deuces High) یا انواع مشابه حکم استفاده میشود؛ حالتی که در آن نگه داشتن آس پیک دشوارتر است زیرا سایر کارت‌ها در دک، رتبه بالاتری دارند.
حراج پیک
این نسخه ترکیبی از بازی اسپیدز با بازی مبتنی بر حراج کانترکت بریج است. هر بازیکن باید حداقل 1 تریک را در این نسخه پیشنهاد دهد. آن‌ها با ارائه پیشنهاد، تیم خود را متعهد می‌کنند که حداقل 6 تریک به اضافه پیشنهاد ارائه شده را به دست بیاورند. پیشنهاد دهندگان بعدی باید پیشنهاد جدیدی را مطرح کنند یا قبول کنند. اگر پاس بدهند دیگر نمی‌توانند عدد بیشتری را پیشنهاد دهند. پس از پاس دادن همه بازیکنان، تیم اعلام کننده باید تعدادی تریک برابر با پیشنهاد خود به اضافه 6 تریک را به ثمر برساند. برای مثال اگر پیشنهاد 2 باشد، اعلام کنندگان متعهد به برنده شدن 8 تریک هستند. این در حالیست که رقبا سعی در شکست دادن هدف آن‌ها دارند. اگر اعلام کنندگان نتیجه را به ثمر برسانند، 10 امتیاز برای هر تریک پیشنهادی خود دریافت می‌کنند. اگر موفق نشوند امتیازی کسب نمی‌کنند. رقبا به ازای هر اورتریک انجام شده توسط اعلام کننده یا آندرتریک از دست رفته 10 امتیاز دریافت می‌کنند. برای مثال اگر اعلام کننده 2 را پیشنهاد داده و فقط 6 تریک را به ثمر برساند، هیچ امتیازی دریافت نمی‌کند. رقیب در چنین حالتی 20 امتیاز دریافت میکند؛ اگر اعلام کنندگان 10 تریک انجام دهند،80 امتیاز دریافت می‌کنند. رقبا هم برای 2 اورتریک پیشنهاد داده نشده 20 امتیاز می‌گیرند. بنابراین، رقیب در چنین حالتی حق انتخاب تاکتیک خود را دارد. آن‌ها می‌توانند به نحوی بازی کنند که اعلام کننده امتیازی دریافت نکند، یا این که با وادار کردن آن‌ها به اورتریک کردن، منجر به امتیاز گرفتن هر دو طرف شوند.
پیشنهاد بدون حکم
نام این گونه از بازی کمی گمراه کننده است زیرا با پیشنهاد معادلش در کانترکت بریج یکسان نیست. پیک‌ها همچنان حکم هستند، اما بازیکنی که تعدادی تریک را با "بدون حکم" پیشنهاد بدهد متعهد میشود که هیچ تریکی را با پیک برنده نشود؛ مگر زمانی که پیک به بازی هدایت شده باشد. یک بازیکن فقط در صورتی می‌تواند پیشنهاد "بدون حکم" را بدهد که حداقل یک پیک در دستش داشته باشد. شریک او نیز باید با پیشنهاد او موافقت کند. بازیکنی که با موفقیت یک پیشنهاد بدون حکم را انجام دهد، برای هر تریک به صورت دوبرابر امتیاز می‌گیرد (معمولا 20 امتیاز).
10 برای 200
این حالت همچنین به عنوان Bidding A Flight یا چرخ شناخته میشود. پیشنهاد 10 برای 200 فرد را متعهد میکند که حداقل 10 تریک را برنده شود. در صورت موفقیت، تیم 200 امتیاز کسب میکند. اگر فرد کمتر از 10 تریک برنده شود، 200 امتیاز از دست می‌دهد. برخی افراد در چنین حالتی تنها 100 امتیاز کسر می‌کنند و نه 200 امتیاز. در برخی نسخه‌ها، برای ارائه پیشنهاد 10 به 200، طرف باید دقیقاً 10 تریک برنده شود. اگر یک تیم بیش از 10 تریک به ثمر برساند، تریک‌های اضافی بگ یا "ob's" هستند. برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن هر پیشنهاد 10 به طور خودکار یک پیشنهاد 10 برای 200 است. در برخی مناطق پیشنهاد 10 برای 200 را 10 برای 2 نیز می‌نامند. این حالت در برگه امتیاز به صورت 10-4-2 نوشته میشود. راه دیگر برای نوشتن امتیاز 200 این است که دو صفر از بالا به هم متصل شوند. این حالت چرخ نامیده میشود، زیرا صفرها در آن شبیه به چرخ قطار می‌شوند. انجام این پیشنهاد همچنین از این نظر حائز اهمیت است که اگر نیلز مجاز نباشد، تیم دیگر به طور خودکار ست میشود. دلیل این است که تیم رقیب حتی به تخته هم نمی‌رسد. بنابراین تیم برنده با حداقل 240 امتیاز (200 امتیاز + 40 امتیاز جریمه تیم دیگر) جلوتر خواهد بود.
قانون هشت و ده
در این نسخه پاداش‌ها بین 4 بازیکن (8 + 3 و 10 + 3) به دو قسمت تقسیم می‌شوند. این نسخه به طور گسترده در هند و انگلیس بازی میشود.
موئه بزرگ و کوچک (Moe)
مجموعه‌ای از پیشنهادها که در آن شرکا ادعای خود را برای به ثمر رساندن هشت یا شش تریک متوالی بیان می‌کنند. هر گونه گرفتن تریک توسط رقبا، شمارش را "بازنشانی" کرده و از اول آغاز میکند. موفقیت در پیشنهاد موئه بزرگ هشت تریکی متوالی، 300 امتیاز برای تیم یا بازیکن به همراه خواهد داشت. موئه کوچک و گرفتن شش تریک پشت سر هم 150 امتیاز به همراه خواهد داشت. بگ‌ها یا اضافه‌تریک‌ها، در صورت وجود، شمارش نمی‌شوند.
بمو (Bemo)
این حالت یک نوع به خصوص از موئه است. در این نسخه دادن پیشنهاد بموی کوچک تیم را متعهد میکند که تمام شش تریک اول را برنده شود. تیم در صورت موفقیت 60 امتیاز اضافی دریافت میکند و در غیر این صورت 60 امتیاز را از دست می‌دهد. بموی بزرگ به طور مشابه تیم را متعهد میکند که 9 تریک اول را برنده شود. اگر موفق شوند 90 امتیاز گرفته و در غیر این صورت 90 امتیاز از دست خواهند داد.
بلایند 6
قبل از اینکه هر یک از طرفین به کارت‌های خود نگاه کنند، این باید توسط یکی از آن‌ها اعلام شود. اگر دقیقاً شش تریک برنده شوند، 120 امتیاز به دست خواهد آورد. اگر تعداد دیگری تریک به دست بیاید، 120 امتیاز منفی لحاظ خواهد شد. همچنین گاهی این گونه بازی میشود که طرف پیشنهاد دهنده باید حداقل شش تریک را به دست آورد و اوورتریک‌ها محاسبه نمی‌شوند؛ یا در صورت شکست در کسب شش تریک، تنها 60 امتیاز از دست می‌رود.
پیشنهاد بلایند دنباله‌دار
تنها بازیکن یا تیمی که 100 امتیاز عقب است می‌تواند پیشنهاد بلایند دنباله‌دار را ارائه دهد. آن‌ها از کسب هر تریک پیشنهادی در این حالت 20 امتیاز کسب می‌کنند. اورتریک امتیازی ندارد. شکست پیشنهاد بلایند منجر به جریمه 10 امتیازی برای هر تریک از دست رفته خواهد شد. این نسخه با جوکر یا بدون آن بازی میشود.
نه 9، نه بلایند
این نسخه هم نوعی پیشنهاد مشارکتی است. پیشنهاد بلایند و پیشنهاد تجمعی 9 در این نسخه مجاز نیست. این می‌تواند بازی را رقابتی‌تر کند، زیرا یک تیم با یک دست قوی باید پیشنهاد 8 یا 10 در ازای 200 را بدهد. در این صورت خطر اور شدن پیشنهاد آن‌ها وجود دارد.
بوستون (Boston)
این نسخه همچنین با عنوان اسلمینگ یا شلیک به ماه (Shooting The Moon یا Slamming) شناخته می شود. این حالت نقطه مقابل پیشنهاد نیل دوبل است. اگر تیمی بخواهد همه تریک‌ها را در دست بیاورد و این کار را انجام دهد، آن تیم بدون در نظر گرفتن امتیازات قبلی، برنده بازی خواهد بود. یک تیم نمی‌تواند در صورتی که تیم دیگر پیشنهاد نیل دوبل را بدهد، بوستون را پیشنهاد کند و بالعکس.
بوستون در آتش
این نسخه همچنین با عنوان ماه بلایند یا گرند اسلم شناخته میشود. این یک پیشنهاد کورکورانه (بلایند) برای گرفتن تمام تریک‌ها در دست است. این پیشنهاد قبل از اینکه هر یک از طرفین به کارت‌های خود نگاه کنند انجام میشود. مجدداً، اولین تیمی که پیشنهاد دابل بلایند نیل یا بوستون در آتش را بدهد، نسبت به تیم دیگر اولویت دارد.
لکسینگتون (Lexington)
این نسخه شبیه به بوستون است اما با 12 تریک ساخته میشود. این منجر به کسب خودکار 240 امتیاز بدون توجه به پیشنهاد خواهد شد.
نیمه تریک‌ها
در این حالت اولین شریک یک تیم که پیشنهاد می‌دهد، می‌تواند در صورت تمایل، به جای یک، تریک‌هایی را با افزایش یک دوم پیشنهاد دهد؛ یعنی برای مثال بگوید "من سه و نیم را پیشنهاد می‌دهم". سپس شریک او باید به گونه‌ای پیشنهاد دهد که پیشنهاد تیم به یک عدد کامل برسد. بر فرض در این مثال بگوید «من دو و نیم را پیشنهاد می‌دهم». این منجر به پیشنهاد 6 تریک خواهد شد. این وضعیت اطلاعاتی را بین شرکا رد و بدل میکند. این بازیکن در واقع ادعا میکند که سه تریک را به دست خواهد آورد و امکان به دست آوردن چهارمی را نیز دارد. در ادامه شریک وی می‌تواند در تعیین نیمی دیگر از پیشنهاد با او مشارکت کند.
خودکشی (Suicide)
این نسخه توسط چهار بازیکن و به صورت شراکتی بازی میشود. هر بازیکن باید نیل یا حداقل چهار تریک را پیشنهاد بدهد. دومین بازیکنی که در هر تیم پیشنهاد می‌دهد می‌تواند برعکس پیشنهاد دهد؛ یعنی اگر شریک چهار یا بیشتر را پیشنهاد داده باشد، بگوید نیل. یا این که می‌تواند آنچه را که شریکش پیشنهاد داده، پیشنهاد دهد. وی با این کار شریک خود را مجبور به دادن پیشنهاد مخالف میکند.
نسخه دیگری هم از خودکشی توسط چهار بازیکن به صورت شراکتی بازی میشود. پیشنهاد این نسخه مانند حالت معمول است، با این تفاوت که یک نفر در هر تیم مجبور به دادن پیشنهاد نیل است، بنابراین اگر نفر اول پیشنهاد صفر را ارائه نکرد، باید این کار توسط شریکش انجام شود. این منجر به محدود شدن دست‌هایی میشود که نفر اول و دوم می‌خواهند پیشنهادی غیر از نیل برای آن بدهند. به طوری که اگر تک پیک را نداشته باشند، نتوانند از این پیشنهاد بگذارند و در نتیجه ریسک در دست داشتن آن توسط شریکشان را بکنند.
ویز (Whiz)
در این نوع، هر بازیکن باید تعداد دقیق پیک در دست خود یا نیل را پیشنهاد دهد. هیچ میزان حداقلی برای پیشنهاد تیم‌ها وجود ندارد. پیشنهاد بلایند در این نسخه مجاز نیست. بگ‌ها نیز به حالت معمول شمارش می‌شوند.
آینه‌ها (Mirrors)
این نسخه با ویز مرتبط است. هر بازیکن باید تعداد پیک در دست خود را پیشنهاد دهد. بازیکنان گزینه نیل را در اختیار ندارند، مگر این که پیک نداشته باشند. در چنین صورتی می‌توانند نیل را پیشنهاد دهند. بگ‌ها نیز به حالت همیشگی محاسبه می‌شوند.
فردیو (Fredieu)
در این نسخه، هر بازیکن باید حداقل چهار تریک را ارائه کند؛ مگر در صورتی که نیل، بلایند نیل، یا چرخ باشد (10 برای 200). هدف این است که تا حد امکان سندبگ‌های زیادی را به بازیکنان حریف تحمیل کنید. سندبگ‌ها طبق حالت رایج شمارش می‌شوند.
انواع حکم
شکستن پیک
در این حالت که از هارتز برداشت شده است بازیکن نمی‌تواند تا زمانی که یک پیک به عنوان خال حکم بازی شود (زمانی که یک غیر پیک هدایت شده است)، پیک را هدایت‌گر تریک کند؛ مگر در صورتی که فقط پیک در دست خود داشته باشد.
دوسز بالا (Deuces High)
همه 2ها به عنوان بالاترین پیک به حساب می‌آیند. ترتیب از بالاترین به کمترین عبارت است از: 2 دل، 2 گشنیز، 2 خشت و 2 پیک. در ادامه هم بقیه پیک‌ها و آس تا 3 قرار دارند. هنگام بازی با جوکر، یک نسخه دیگر وجود دارد. در این حالت 2 خشت و 2 پیک کارت‌های بالا هستند، در ادامه هم آس، شاه و غیره. هنگامی که دک مورد استفاده شامل جوکر نباشد یا دارای جوکرهایی با یک اندازه باشد، 2 دل تبدیل به جوکر بزرگ و 2 گشنیز تبدیل به جوکر کوچک میشود. در یک نسخه از بازی آس‌ها را می‌توان بالا (مقدار 14) یا پایین (مقدار 1) نامید. در این حالت بالاترین تا پایین‌ترین اسپید در همه کارت‌ها به این صورت است: جوکر بالا، جوکر پایین، 2 دل، 2 گشنیز، 2 خشت، 2 پیک، آس، شاه الی 3.
حکم‌های جوک (Joke Trumps)
جوکرها به خودی خود ارزشی ندارند، اما تمامی کارت‌ها را (چه قبل و چه بعد از جوکر بازی شوند) به وضعیت "حکم جوک" تبدیل می‌کنند. برای مثال، جوکری که روی آس دل بازی شود، آن کارت را به آس پیک تبدیل میکند که بر همه کارت‌ها به جز آس پیک اصلی برتری دارد. به طور مشابه، جوکری که به دنبال ی خشت می‌آید، آن را به 5 پیک تبدیل میکند، که با یک 5 پیک اصلی یا بالاتر و یا جوک پیک یا بالاتر قابل شکست دادن است. هیچ مزیت اضافه‌ای برای بازی با چند جوکر وجود ندارد. اگر دو تیم جوکر بازی کنند، که منجر به حکم جوک برابر شود، بسته به نسخه بازی شده، تساوی می‌تواند یا توسط جوکر بالاتر یا اولین جوکر بازی شده یا خال (اول دل، سپس گشنیز، سپس خشت) شکست داده شود.
جوکرهای بالا یا اسپیدز آسان
هر دو جوکر نقش بالاترین پیک را بازی می‌کنند. بنابراین به جای 13 پیک، اکنون 15 پیک در بازی وجود خواهد داشت. این در واقع بی بی‌ها را از گزینه برنده دور میکند. به این معنی که نیازی نیست که درگیر این شویم که آیا بی بی یک تریک را برنده میشود یا خیر، به احتمال زیاد چنین نخواهد شد. با پیک بیشتر و حذف قدرت بی بی‌ها، این نسخه به یک گزینه آسان از بازی تبدیل شده است. اگر هر دو جوکر در یک تریک بازی شوند، جوکر بزرگ (قرمز یا بزرگ‌تر) جوکر کوچک (سیاه و سفید، یا کوچک‌تر) را شکست می‌دهد. یک نسخه مرتبط، حالت جوکر-جوکر-دوس-آس است. در این حالت رتبه بندی به صورت جوکر بزرگ، جوکر کوچک، 2 پیک و آس پیک است. با وجود 3 بازیکن، جوکرها اضافه می‌شوند و هیچ کارتی حذف نمی‌شود. با 4 بازیکن، 2 گشنیز یا 2 دل و 2 پیک از بازی خارج می‌شوند؛ یا مشابه با اوکر (Euchre)، می‌توانند جایگزین سرباز پیک و سرباز گشنیز شوند.
جایگزین جوکرهای بالا
مشابه با جوکر بالا، اگر جوکر بزرگ به بازی هدایت شود، حریف باید بالاترین پیک خود را در آن تریک بازی کند. اگر جوکر بزرگ در حین بازی وارد شود، حریف مجبور نیست بالاترین پیک خود را بازی کند. این نسخه پیشنهاد دادن را پیچیده‌تر میکند زیرا به جز جوکر بزرگ، نمی‌توان روی بالاترین پیک خود به عنوان برنده یک تریک حساب کرد. این نسخه معمولاً با تمامی 54 کارت بازی میشود.
جوکرهای بالا اول بازی شوند، برنده‌اند
در این حالت از هر دو جوکر استفاده میشود. هر دو به عنوان بالاترین پیک به حساب می‌آیند. اگر هر دو جوکر در یک تریک بازی شوند، کسی که اولی را بازی کرده برنده تریک خواهد شد.
حکم‌های بائر (Bauer Trumps)
این نسخه از اوکر و 500 اقتباس شده است. بالاترین کارت در این حالت سرباز پیک است که با عنوان بائر راست شناخته میشود. دومین کارت برتر سرباز گشنیز است که با نام بائر چپ شناخته میشود. بقیه کارت‌ها از ترتیب همیشگی خود پیروی می‌کنند. از طرف دیگر، و مشابه با موارد فوق، هر دو سرباز را می‌توان با دو جوکر جایگزین کرد. این کار آن‌ها را متمایزتر میکند.
ارزش متفاوت حکم
در این حالت به خال‌ها ارزش ویژه‌ای داده میشود و اسپیدز (آس پیک) بالاترین کارت است. ترتیب کلی به صورت پیک، گشنیز، خشت و دل است. هنگامی که به این ترتیب بازی شود، تکلیف خال‌ها مشخص است. خال ارزش بیشتر یا کمتری از خال هدایت شده دارد. اگر ارزش بیشتری داشته باشد، بر هر کارتی که بازی شود، برتری دارد.
انواع بازی
آس‌های بالا و پایین
در طول بازی، آس را می‌توان بالا یا پایین نامید. این کارت‌ها مخصوصاً در نسخه امتیازی 3B دارای ارزش هستند؛ حالتی که در آن جریمه فوری برای به ثمر رساندن تریک‌های اضافی وجود دارد.
موئه بزرگ و کوچک
در طول بخش پیشنهاد، یک تیم می‌تواند موئه بزرگ یا کوچک را پیشنهاد کند. این بدین معنیست که آن‌ها قصد دارند چندین تریک اول را به دست بیاورند. این تنها زمانیست که در آن گفتگوی متقابل در حین پیشنهاد دادن امری مجاز است. بازیکنی که چنین چیزی را در نظر دارد می‌تواند از هم تیمی خود بپرسد "چند موئه دارید؟"؛ یا سوالی مشابه با این برای تعیین اینکه هم تیمی چند تریک می‌تواند در موئه بدون فاش کردن جزئیات به دست بیاورد. تنها جزئیاتی که می‌توان در مورد آن بحث کرد این است که کدام هم تیمی اولین تریک را هدایت کند؛ با این حال در مورد چگونگی این هدایت نمی‌توان صحبتی به میان آورد. اگر یک تیم موئه کوچک را اعلام کند، باید 7 تریک اول را به ثمر برساند. انجام موئه کوچک 150 امتیاز را برای تیم به ارمغان می‌آورد. اگر تیمی موئه بزرگ را اعلام کند، باید 10 تریک اول را به دست آورد. رسیدن به این هدف 250 امتیاز برای تیم به همراه خواهد داشت. به ثمر رساندن تریک‌های متوالی بیش از میزان مورد نیاز، امتیاز بیشتری برای تیم کسب نمی‌کند. به عنوان مثال، به دست آوردن 10 تریک اول زمانی که یک موئه کوچک اعلام شده باشد، تنها 150 امتیاز برای تیم به همراه دارد. تیمی که اعلام کننده یکی از موئه‌ها باشد نسبت به بگ‌های آن دست ایمن میشود. وی بدون توجه به اینکه نوبت هدایت با چه کسی بوده است، اولین تریک را هدایت خواهد کرد. به نتیجه نرسیدن موئه اعلام شده باعث میشود که تیم امتیازاتی را که در صورت موفقیت کسب می‌کرد، از دست بدهد. این صرف نظر از این است که چند تریک را قبل یا بعد از تریک‌های تیم مقابل به دست آورده باشد. تیم پیشنهاد دهنده بوده است و باید نتیجه با پیشنهادش مطابقت داشته باشد. این که تیمی که می‌تواند یک موئه بزرگ را انجام دهد یک موئه کوچک را اعلام کند امری عادی است. تیم این کار را برای کاهش خطر از دست دادن امتیاز انجام می‌دهد. در ادامه هم می‌تواند با کسب تریک‌های اضافی رقبای خود را ست کند.
پیک لغو
3 تیم 2 نفره با دو دک منهای 2های دل بازی می‌کنند. 2 خشت بالاترین کارت است. بعد از آن 2 گشنیز و آس پیک قرار دارند. آن‌ها باید از قوانین خال اسپیدز پیروی کنند. اگر کارت‌های یکسان در یک دور بازی شوند، لغو شده به حساب می‌آیند و نمی‌توانند تریک را به دست آورند. تریک‌هایی که هیچ کس به دست نمی آورد اصطلاحا "مرده" نامیده شده و کنار گذاشته می‌شوند. امتیاز پیشنهاد نیل موفق 50 است. امتیاز نیل دوبل هم در این نسخه 200 است. پیشنهاد از دست رفته برای هر تریک منفی 10 امتیاز محاسبه میشود. برای مثال دریافت 3 از 5 به معنای از دست دادن 20 امتیاز است. تریک‌هایی که در صورت پیشنهاد نیل کسب شوند حساب نمی‌شوند و هر کدام 10 امتیاز جریمه دارند. تریک‌های اضافی 1 امتیاز می‌گیرند. این نسخه برای سندبگ‌ها بدون جریمه است. بازی شامل شش دست است که در آن هر بازیکن یک بار دیل میکند. در صورت تمایل 8 بازیکن می‌توانند با دو دک کامل و نیل‌های 30 امتیازی و نیل دوبل به ارزش 100، بازی را انجام دهند.
کارت‌های پاس
هر تیم می‌تواند یک کارت را به شریک خود در هر دست پاس دهد. این قانون معمولاً فقط در صورت پیشنهاد نیل اعمال میشود. به بازیکنان فرصت مبادله دو کارت در صورت پیشنهاد بلایند نیل نیز داده میشود.
گشنیزهای اولین تریک
این نسخه از قوانین رایج در هارتز وام گرفته شده است. هر کسی که دارای کمترین گشنیز است، معمولاً 2 گشنیز و 3 گشنیز (اگر دوسه‌ها بالا باشند)، باید بازی را با آن آغاز کنند. سایر بازیکنان می‌توانند هر کارتی را به جز پیک در اولین تریک بازی کنند، مگر اینکه چیزی جز پیک نداشته باشند. این اتفاقی نادر است زیرا به طور معمول در تقسیم کارت باید پیک به هر بازیکن داده شود.
گشنیزهای پایین اولین تریک
این نسخه حالت بسط داده شده‌تر نسخه قبلی است. هر کسی که دارای کمترین گشنیز است، معمولاً 2گشنیز و 3 گشنیز (در بازی سه دسته)، باید بازی را با آن آغاز کند. سپس دیگر بازیکنان باید با کمترین گشنیز خود در اولین تریک بازی کنند. بازی از تریک دوم به حالت عادی ادامه می یابد.
اسپیدز سرعتی، فیلادلفیا یا کواکرز
بازیکنان موافقت می‌کنند که هر تریکی را در یک بازه زمانی مشخص انجام دهند. هر بازیکن باید در یک یا دو ثانیه بازی خود را انجام دهد. این یک بازی پر فشار است که برای ایجاد اشتباه، افزایش سرعت در یک بازی آهسته و یا ترکیبی از هر دو طراحی شده است. اغلب بازیکنان در هنگام شروع هر تریک کلمه "اسپیدز!" را فریاد می‌زنند.
زدن یا حکم لازم
در این نسخه مبتنی بر پینوکل، اگر بازیکنی نتواند از خال بازی شده پیروی کند، اما بتواند پیکی را که به عنوان حکم بازی شده است شکست دهد (زمانی که پیک هدایت‌گر بازی نباشد)، باید "اورحکم" را بازی کند. گاهی اوقات این قانون حتی به شکست دادن شریک بازیکن نیز تعمیم داده میشود. با این حال، به طور کلی برای شکست دادن حکم تیم دیگر صدق میکند. اگر بازیکنی در حال زیر پا گذاشتن این قانون لو برود، تمام امتیازات تیم در طول دستی که قانون را شکسته است به تیم مقابل تعلق می‌گیرد. یک نوع جایگزین برگرفته شده از بازی‌های تاروت این است که اگر بازیکنی نتواند از خال پیروی کند، در صورت توانایی باید حکم بازی کند. به این معنی که اگر پیک داشته باشد نمی‌تواند چیز دیگری بازی کند، حتی اگر پیک دیگری بازی نشود. وی در صورت امکان باید هر پیکی را که قبلاً بازی شده است شکست دهد؛ از جمله در زمانی که پیک به بازی هدایت شده باشد.
استریک پایان برد
اگر یک بازیکن در سه تریک آخر برنده شود، 3 یا 30 امتیاز دارد. در برخی نسخه‌ها این حالت شامل امتیاز برای برنده شدن در چهار یا پنج تریک آخر نیز میشود. اگر این قانون اجرا شود و تیم حریف استریک احتمالی را با گرفتن آخرین تریک به پایان برساند، به جای تیم استریک کننده امتیاز خواهد گرفت.
دیکس (Dix)
اگر 9 پیک تریک را ببرد، 1 امتیاز ارزش دارد. اگر 9، برنده یک تریک با حداقل یک پیک دیگر در بازی شود، ارزش آن 5 امتیاز است. اگر 9 یک دست هدایت شده با پیک را ببرد، 10 امتیاز به همراه خواهد داشت. این حالت از پینوکل اقتباس شده است؛ جایی که در بخش ادغام، 9 حکم ارزش 10 را دارد.
آس پیروزی آخرین تریک
پاداش 1 یا 10 امتیازی برای برنده شدن در آخرین دور با آس به بازیکن تعلق می‌گیرد. این امتیاز در صورت پیک بودن آس 20 خواهد بود.
آس نیل آخرین تریک
پاداشی مطابق با یک پنجم ارزش نیل توافق شده، برای ارائه یک پیشنهاد نیل و بازی با آس در آخرین تریک به بازیکن تعلق می‌گیرد.
دوسه پیروزی آخرین تریک
پاداش 30 امتیازی برای برنده شدن در آخرین تریک با دوی غیر حکم به بازیکن تعلق می‌گیرد.
پیک بالای پیروزی آخرین تریک
بازیکنی که آخرین تریک را با یک پیک بالا (9 یا بالاتر) برنده شده و با این کار میزان دقیق پیشنهاد خود را برآورده کند، 10 امتیاز پاداش دریافت میکند.
نیل
تیمی که اعلام نیل کند باید تمامی تریک‌ها را از دست بدهد. در صورت موفقیت، تیم 100 امتیاز کسب میکند. اگر تیم حتی یک تریک را برنده شود 100 امتیاز از دست می‌دهد. تیمی که اعلام نیل میکند از بگ‌های آن دست مصون است.
بلایند نیل
یک تیم می‌تواند بلایند نیل را در زمانی اعلام کند که هیچ یک از بازیکنان به کارت‌هایشان نگاه نکرده باشند. پس از تصویب پیشنهاد، همه بازیکنان می‌توانند مانند معمول به کارت‌های خود نگاه کنند. در این حالت هم مانند نیل، هدف از دست دادن تمامی تریک‌ها خواهد بود. در صورت موفقیت، تیم 150 امتیاز کسب میکند. اگر تیم حتی یک تریک را به دست بیاورد 150 امتیاز از دست خواهد داد. تیمی که بلایند نیل را اعلام کند از بگ‌های آن دست مصون است.
نیل در تاریکی
بازیکنی که پیشنهاد نیل در تاریکی را می‌دهد باید کارت‌های خود را بر زده و آن‌ها را روی هم در مقابل خود قرار دهد. در نوبت بازی‌اش وی باید کارت رویی را بازی کند. امتیاز این حالت با بلایند نیل برابر است. یک بازیکن همچنین می‌تواند بلایند نیل در تاریکی را انجام دهد. این حالتیست که وی در آن حتی به کارت‌های خود نگاه نمی‌کند. این امتیاز مانند موئه بزرگ است. نیل در تاریکی معمولاً در صورتی پیشنهاد می شود که فرد هیچ کارت حکمی نداشته باشد.
بقیه مال من است (TRAM)
برخی از بازیکنان به بازیکنی که مشخصا می‌تواند تمامی تریک‌های باقی‌مانده را برنده شود، اجازه می‌دهند که به سادگی دست خود را بر زمین گذاشته و اعلام کند "بقیه مال من است". گاهی اوقات به چنین اعلامی "ترامینگ" می‌گویند. این می‌تواند در سرعت بخشیدن به بازی کمک کننده باشد. یک موقعیت واضح که در آن بازیکن می‌تواند "TRAM" را انجام دهد این است که در سه تریک باقی مانده، آس پیک، شاه پیک و بی بی پیک را داشته باشد. مهم نیست که وی کدام کارت خود را بازی کند، هیچ بازیکن دیگری نمی‌تواند آن کارت را شکست دهد. همین امر برای دو تریک بعدی نیز صادق خواهد بود. معمولاً، موقعیت‌هایی که در آن‌ها TRAM قابل اجرا است چندان واضح نیستند و شامل پیگیری کارت‌های بازی شده میشود؛ تا مشخص شود آیا بازیکن می‌تواند کارت خاصی را شکست دهد یا خیر. این عمل گاهی به صراحت توسط قوانین اسپیدز ممنوع شده است.
بازیکنی که اشتباهاً تراموا کند (یعنی زمانی که ممکن است بازیکن دیگری حداقل یک تریک برنده شود اعلام TRAM کند) ممکن است با جریمه روبرو شود. این ممکن است برابر با مجازاتی باشد که برای نشان دادن غیرقانونی کارت‌ها اعمال میشود. مجازات‌های دیگر نیز امکان پذیر است. به عنوان مثال، از دست دادن تمام تریک‌های باقی مانده به صلاحدید بازیکنی که در غیر این صورت این تریک را برنده می‌شد؛ یا از دست رفتن پیشنهاد بازیکن و به ثمر رساندن دست به گونه‌ای که گویی آن بازیکن شکست خورده است. این کار بدون توجه به تعداد تریک‌هایی که به دست آورده است انجام خواهد شد.
تنوع در امتیازدهی
3B پیک
در 3B، یک جریمه فوری بگ وجود دارد. در این نسخه شما برای هر تریک اضافی 10- امتیاز جریمه می‌شوید. در این حالت بازیکن برای هر تریکی که پیشنهاد داده است 10 امتیاز و برای هر تریک اضافی 10 امتیاز دیگر دریافت میکند. این که به هدف پیشنهادی خود برسید یک استراتژی ایده آل است. با این حال برخی از بازیکنان تریک‌های اضافی را برنده شده و سعی می‌کنند رقیب را ست کنند. بازیکنی که نیل را پیشنهاد داده نیز برای هر تریک اضافی 10- امتیاز می‌گیرد. بازیکنانی که پیشنهاد خود را انجام ندهند، تنها 1 امتیاز به ازای هر تریک به ثمر رسانده دریافت می‌کنند.
بدون اور
در این نسخه از بازی، اضافه تریک‌ها به حساب نمی‌آید. در این حالت بازیکن یا تیم به ازای هر تریکی که پیشنهاد داده شده تنها 10 امتیاز دریافت میکند و برای اورتریک هیچ امتیازی دریافت نمی‌کند. این کار استراتژی پیشنهاد دادن را تغییر می‌دهد. از دست دادن امتیاز فقط با "ست" شدن در یک پیشنهاد امکان پذیر است، زیرا هیچ جریمه‌ای برای از دست دادن بگ وجود ندارد؛ بنابراین بازیکنان تلاش می‌کنند برای برنده شدن، بازیکن یا تیم پیشرو را ست کنند. به طور مشابه، بازیکنان یا تیم حریف نیز برای جلوگیری از ست شدن، پیشنهاد کمتری خواهد داد، زیرا هیچ جریمه‌ای برای اورتریک وجود ندارد.
دوبل برگشتی، دوبل اور
این نسخه رفتار متفاوتی در برابر بازیکنانی که بگ اوت می‌شوند، دارد. در این نسخه بازیکن یا تیمی که حداقل دو برابر تعداد تریک‌های پیشنهادی خود را به ثمر برساند، میزان دو برابر ارزش کانترکت خود را جریمه خواهد شد. برای مثال تیمی که 2 تریک پیشنهاد داده و 4 تریک یا بیشتر را به نتیجه برساند، 40 امتیاز از دست خواهد داد. این حالت اغلب با سبک امتیازدهی "بدون اور" ترکیب میشود تا از دادن پیشنهادهای کوچک جلوگیری شود.
نسخه اوه هل (Oh Hell)
مطابق با اوه هل، تیم‌ها باید دقیقاً به تعداد تریک‌های پیشنهادی خود دست بگیرند. اگر اوورتریک وجود داشته باشد، تیم جریمه میشود و کانترکت از بین می‌رود. برخی به نحوی بازی می‌کنند که اگر تیم 5 تریک پیشنهاد دهد و دقیقاً 5 تریک برنده شود، مهم نیست که کدام بازیکن چند تریک به دست آورده باشد، کانترکت انجام شده است. این در حالیست که برخی دیگر بازیکن را مجبور می‌کنند تا دقیقاً مطابق با کانترکت خود رفتار کند.
کوییک‌سند (Quicksand)
در این نسخه اورتریک‌ها جریمه کننده هستند. تیمی که دقیقاً مطابق با قراداد خود رفتار کند امتیاز به دست می‌آورد. هر اورتریک 10 امتیاز منفی به همراه دارد. تیم‌هایی که کانترکت پیشنهادی خود را برآورده نکنند، به ازای هر تریک 10 امتیاز از دست می‌دهند. به عنوان مثال، پیشنهاد 7 تریک را در نظر بگیرید. اگر تیم دقیقاً 7 تریک را به ثمر برساند، 70 امتیاز را کسب میکند. اگر فقط 5 تریک به دست بیاورد، 20 امتیاز از دست می‌دهد. اگر تیم 9 تریک به دست بیاورد، 70 امتیاز کسب کرده و 20 امتیاز برای دو اوررتریک از دست می‌دهد؛ در نتیجه 50 امتیاز خواهد داشت.
کانترکت شکسته به تیم مقابل امتیاز می‌دهد
در این نسخه که از بریج اقتباس شده است از یک پیشنهاد به سبک حراج استفاده میشود. اگر اعلام کننده (بازیکن یا شریکش با پیشنهاد برنده) نتواند کانترکت را برآورده کند، جفت رقبا برای هر آندرتریک 10 امتیاز دریافت می‌کنند. آندرتریک، به معنای تعداد کمتر تریک نسبت به پیشنهاد هدف است. تیم اعلام کننده به جای از دست دادن امتیاز، هیچ امتیازی دریافت نمی‌کند.
بوک‌های ساخته شده
اگر مجموع پیشنهادات هر دو تیم برابر با 10 بوک باشد (یعنی 6 و 4 بوک یا 5 و 5 بوک)، بوک ساخته شده نامیده میشود. در چنین صورتی دست بازی نمی‌شود. هر دو تیم پیشنهادات خود را پس می‌گیرند. هیچ اوربوکی وجود ندارد. دیل هم به بازیکن بعدی منتقل میشود.
محدودیت بازی را به پایان می‌رساند
اگر مجموع امتیاز یک تیم کمتر از میزان منفی امتیاز برنده شدن باشد، آن تیم شکست خورده است. به عنوان مثال، اگر قبل از بازی امتیاز هدف 500 تعیین شود، تیمی که امتیاز 500- یا کمتر از آن را کسب کند، به طور خودکار بازنده خواهد شد.
امتیازدهی هایلندر (Highlander)
عملکرد امتیازدهی در این نسخه کمی با اسپیدز معمولی متفاوت است. در هایلندر، بازی تیمی با تلاش فردی ادغام میشود. سندبگ در این نوع از بازی اعمال نمی‌شود. هر یک از شرکا تعداد تریک‌هایی را که گمان می‌کنند می‌توانند برنده شوند، پیشنهاد می‌دهند. هر عضو باید عددی را که به صورت جداگانه پیشنهاد داده است برنده شود. در غیر این صورت، ارزش پیشنهاد آن بازیکن از امتیاز کل تیم کسر میشود، حتی اگر شریک او به اندازه کافی تریک برای جبران تفاوت، به دست آورده باشد.
به عنوان مثال، اگر تام 5 تریک پیشنهاد دهد و 4 تریک برنده شود، و هری (شریک او) 3 تریک پیشنهاد داده و 4 تریک را ببرد، 80 امتیاز از مجموع امتیازات تیم کسر میشود؛ با این که تیم در مجموع 8 تریک وعده داده شده خود را به دست آورده است. در این مثال تام پیشنهاد خود را به ثمر نرسانده است. در عین حال هری پنج امتیاز برای هر اورتریک دریافت میکند. بنابراین آن‌ها به جای 80- امتیاز، 75- امتیاز خواهند داشت. اگر کانترکت شکسته شود و هیچ اورتریکی هم به دست نیاید، تیم، تمامی میزان پیشنهادی را از دست می‌دهد. اگر هر دو نفر پیشنهاد خود را برآورد کرده و اورتریک هم داشته باشند، به ازای هر اورتریک پنج امتیاز اضافی به آن‌ها تعلق می‌گیرد. به تیمی که در هر دور هفت تریک یا بیشتر برنده شود، بار اول 10 امتیاز، بار دوم 20 امتیاز، و هر بار پس از آن 10 امتیاز داده خواهد شد. این نسخه با سبک رقابتی خود بازیکنان را تشویق میکند که تا جایی که می‌توانند تریک‌های زیادی را به ثمر برسانند و در عین حال روی تریک‌های شریک خود حساب باز نکنند.
بازیکنان انفرادی تیم
اگر هر دو عضو تیم پیشنهاد دقیق انفرادی خود را برآورده کنند، به آن‌ها پاداشی معادل نصف کل پیشنهاد داده میشود. برای جلوگیری از تداخل با بگ‌ها، این عدد رو به پایین گرد میشود. به عنوان مثال، تام 3 تریک پیشنهاد می‌دهد و هری 4. اگر تام 3 تریک و هری 4 تریک برنده شود، 30 امتیاز به عنوان پاداش به تیمشان تعلق می‌گیرد. این عدد به 70 امتیاز کانترکت اضافه شده که در نهایت 100 را برایشان به ارمغان خواهد آورد.
سندبگ 0 تا 10
برخی از بازیکنان از آخرین رقم امتیاز برای شمارش سندبگ‌ها استفاده می‌کنند، اما آن رقم را بخشی از امتیاز نمی‌دانند. به عنوان مثال، امتیاز 54 به 50 امتیاز با 4 سندبگ تبدیل میشود. به این ترتیب، سندبگ‌ها در واقع تا زمانی که بازیکن 10 عدد از آن‌ها را جمع آوری کند هیچ ارزشی ندارند. در این مرحله آن‌ها باعث کسر 100 امتیاز از مجموع امتیاز تیم خواهند شد؛ بنابراین بگ‌ها جدا از امتیاز محاسبه می‌شوند.
لغو سندبگ
برخی از افراد از یک کارت مخصوص در بازی استفاده می‌کنند. این کارت بگ را در دستی که طرف در آن تریک‌های مورد نیازش را گرفته است، لغو میکند. اگر فردی که کارت ویژه را در اختیار دارد، اورتریک نداشته باشد یا پیشنهاد خود را ببازد، کارت ویژه هیچ تاثیری برای او ندارد. کارت ویژه ممکن است یا یک کارت ثابت باشد یا این که پیش از شروع هر دست مشخص شود.
ارزش منفی سندبگ
تریک‌های بیش از پیشنهاد (اورتریک یا سندبگ) می‌توانند به جای یک امتیاز مثبت، یک امتیاز منفی داشته باشند. در چنین حالتی جریمه 10 امتیازی اورتریک به طور کلی اعمال نمی‌شود.
هفت تریک یا بالاتر!
بازیکنان برای هر پیشنهاد موفق هفت یا بالاتر، به ازای هر تریک بعد از 6، 10 امتیاز اضافی دریافت می‌کنند. بنابراین، اگر 7 تریک توسط یک بازیکن پیشنهاد شود و کانترکت به هدف خود برسد، 80 امتیاز به وی تعلق می‌گیرد. 8 تریک 100 امتیاز دارد. 9 تریک 120 امتیاز و روند به همین صورت ادامه می‌یابد. این روش به بازیکنانی که جرات بیشتری دارند پاداش می‌دهد.
هفت تریک یا بالاتر! بخش دوم
تیمی که پیشنهاد می‌دهد و سپس در هر دور از بازی 7 تریک برنده میشود، بار اول 10 امتیاز، بار دوم 20 امتیاز و هر بار دیگر پس از آن 10 امتیاز را برای خود به ارمغان خواهد آورد. اورتریک‌ها در این نسخه به حساب نمی‌آیند.
برنده آخرین تریک
این نسخه از بلا و پینوکل اقتباس شده است. برنده آخرین تریک در این حالت 10 امتیاز به عنوان پاداش به دست خواهد آورد. به طور کلی زمانی که بازی با تریک‌های پاداش‌دار در حال انجام باشد، این نسخه توصیه نمی‌شود.
هدایت کردن با آس پیک
بسته به منطقه‌ای که بازی در آن انجام میشود انجام این کار نیز گاهی مجاز است.
بدون کسر امتیاز
در برخی از انواع اسپیدز، هیچ امتیازی در صورت برآورده نشدن پیشنهادات از بین نمی‌رود. تیم امتیاز 0 را در چنین وضعیتی دریافت میکند. این نحوه امتیاز دهی نسبت به نسخه رایج ساده‌تر بوده و برای بازیکنان مبتدی توصیه میشود. نیل از این قاعده مستثنی است. اگر بازیکنی پیشنهاد نیل بدهد ولی تریک به دست آورد، 100 امتیاز از امتیازاتش کسر میشود. این مستقل از پیشنهاد شریک وی در تیم است. به عنوان مثال، اگر یک بازیکن پیشنهاد نیل موفق بدهد ولی شریک او پیشنهاد خود را برآورده نکند، تیم همچنان 100 امتیاز خالص به دست می‌آورد. اگر بازیکنی پیشنهاد نیل بدهد ولی تریک به دست آورد، 100 امتیاز از تیم کسر میشود. در چنین وضعیتی شریک به طور معمول امتیاز می‌گیرد.
تعداد بازیکنان
به طور معمول اسپیدز با چهار بازیکن در دو تیم بازی میشود. با این حال، انواعی وجود دارد که در آن‌ها به بازیکنان بیشتر یا کمتر اجازه بازی داده میشود. بازی مشارکتی در صورت حضور چهار بازیکن امری اختیاری است. تمامی قوانین لحاظ شده باید از قبل توسط بازیکنان به توافق رسیده باشند.
اسپیدز انفرادی
اسپیدز انفرادی مانند اسپیدز معمولی است، ولی بدون شریک. این نسخه همچنین با عنوان "پیک گلو بریده یا کاتتروت" شناخته میشود.
دو بازیکن
در این نسخه، کارت‌ها در ابتدای بازی بین بازیکنان پخش نمی‌شوند؛ در عوض، دک رو به پایین قرار می‌گیرد و بازیکنان به نوبت دو کارت می‌کشند. پس از برداشتن کارت، بازیکنان باید یک کارت را برای کنار گذاشتن و یکی را برای نگه داشتن انتخاب کنند. این تا زمانی ادامه می‌یابد که کارت‌های دک تمام شود. پس از آن، هر بازیکن 13 کارت خواهد داشت. در ادامه بازی به طور معمول ادامه می‌یابد. بخش اصلی در این حالت تصمیم گیری در مورد حفظ یا عدم حفظ اولین کارت کشیده شده است. اگر بازیکن تصمیم گرفت کارت اول را نگه دارد، می‌تواند کارت دوم را نگاه کند، اما باید آن را دور بیندازد. اگر بازیکن تصمیم گرفت کارت اول را کنار بگذارد، کارت دوم باید نگه داشته شود. این نسخه درجه بیشتری از شانس را وارد بازی میکند. برای افزایش میزان احتمال به بازی، در صورت نگه داشتن کارت اول، دیدن کارت دوم را ممنوع کنید. این باعث میشود تا بازیکنان اطمینان بسیار کمتری نسبت به کارت‌هایشان داشته باشند.
سه بازیکن
هیچ مشارکتی در این نسخه وجود ندارد. هر بازیکن برای خودش بازی میکند. از یک دک استاندارد 52 کارتی در این حالت استفاده میشود. به هر بازیکن 17 کارت داده میشود؛ یک کارت از پیش تعیین‌شده (معمولاً 2 گشنیز) یا آخرین کارت داده نشده، از بازی بیرون انداخته میشود. برخی با جوکر بزرگ و کوچک به عنوان بالاترین کارت در این نسخه را بازی می‌کنند. در چنین حالتی هر نفر 18 کارت دریافت میکند.
پنج بازیکن
هیچ مشارکتی در این حالت وجود ندارد. بازیکنان برای خودشان بازی می‌کنند. 2 خشت و 2 دل از دک حذف شده و به هر بازیکن 10 کارت داده میشود. از طرف دیگر، اگر سه جوکر در دسترس باشد، می‌توان از آن‌ها به عنوان بالاترین کارت استفاده کرد؛ در چنین حالتی به هر بازیکن 11 کارت داده میشود.
شش بازیکن
این حالت را می‌توان به صورت انفرادی، سه تیم دو نفره یا دو تیم سه نفره بازی کرد. دو دسته استاندارد 52 کارتی با هم ترکیب می‌شوند. هر دو 2 گشنیز دور انداخته می‌شوند. با این کار 102 کارت در بازی خواهد بود و به هر بازیکن 17 کارت داده میشود. در صورت اضافه شدن 4 جوکر، مجموع کارت‌ها 108 شده و به هر بازیکن 18 کارت داده میشود. قبل از شروع بازی، بازیکنان در مورد پروتکل زمانی که کارت‌های یکسان می‌تواند در آن بازی شود توافق می‌کنند. برخی به نحوی بازی می‌کنند که اولین کارت بازی شده برنده تریک باشد. این در حالیست که برخی دیگر به این شیوه بازی می‌کنند که آخرین کارت مشابه بازی شده، برنده تریک است. از طرف دیگر، بازی 6 نفره را می‌توان با دک 48 کارتی نیز انجام داد و تمام 2ها را حذف کرد. همچنین می‌توان این کار را با یک دسته 52 کارتی به‌علاوه دو جوکر، مشابه با کارت‌های بازی سه نفره، انجام داد.
هفت بازیکن یا بیشتر
با حضور بیش از شش بازیکن، بازی یا بسیار پیچیده می شود، یا انجام آن با چند دک به کار سختی تبدیل میشود. یک حالت دیگر با افزایش تعداد بازیکنان، انجام یک بازی کوتاه است؛ دلیل این است که تعداد کارت‌هایی که هر بازیکن نگه می‌دارد کاهش یافته و احتمال این که با حکم بالا تریک را ببرد، بیشتر و بیشتر میشود. هفت بازیکن باید به طور معمول به گروه‌های چهار و سه نفره، هشت بازیکن به دو گروه چهار نفره، نه بازیکن به دو گروه چهار و پنج نفره یا سه گروه سه نفره تقسیم شوند.
بازی تیمی در مقابل کاتتروت/انفرادی (Cutthroat)
تفاوت‌های نوع تیمی و کاتتروت در بخش بازی و پیشنهاد بسیار قابل توجه است. در بازی تیمی بازیکن برای هر آس، شاه و بی بی از یک خال جانبی (غیر پیک) یک تریک پیشنهاد میکند. در کاتتروت، بازیکن به ندرت بر حسب شاه و بی بی خال جانبی پیشنهاد می‌دهد، زیرا خطر زده شدن آن‌ها با حکم وجود دارد. این خطر در وضعیت تیمی با این احتمال کاهش می‌یابد که شریک ممکن است با استفاده از حکم بالاتر دست را بگیرد.
در بازی تیمی دادن پیشنهاد نیل آسان‌تر است. دلیل این امر این است که شریک پیشنهاد دهنده نیل می‌تواند از کارت‌های بالای پیشنهاد دهنده نیل سبقت بگیر و تریک را از آن خود کند. در کاتتروت چنین سوپاپ اطمینانی برای بازیکن موجود نیست.
در حالت تیمی با جفت شدن یک بازیکن ضعیف با یک بازیکن قوی، ساخته شدن ترکیبی میانگین امکان پذیر میشود. این روند به شرطی که تقسیم استعدادها تقریباً یکسان باشد منجر به یک بازی رضایت‌بخش‌تر میشود. در کاتتروت یا بازی انفرادی بازیکنان ضعیف شانس کمی داشته یا هیچ شانسی در برابر رقبای قوی خود ندارند.
برعکس، در حالت رقابت با یک برنامه کامپیوتری که در آن هدف انسان شکست دادن نرم افزار است، هم تیمی شدن با یک شریک کامپیوتری ضعیف، رضایت بخش نخواهد بود. بنابراین نکات، در حالت بازی با کامپیوتر، کاتتروت منطقی‌تر از بازی تیمی است.
اصطلاحات
بگ - "بیش از حد". تریکی که توسط یک بازیکن یا شریکش در زمانی که به پیشنهاد هدف رسیده باشند، گرفته شود. اهمیت بگ يا اورتریک‌ها بسته به قوانين مابین بازیکنان متفاوت است. به طور کلی، اوورتریک بیش از حد باعث جریمه میشود؛ با این حال گاهی اوقات گرفتن برخی از اوورتریک‌ها می‌تواند استراتژی خوبی در بازی باشد.
پیشنهاد - تعداد تریک‌هایی که هر بازیکن در طول یک دست قصد به ثمر رساندنشان را دارد. این میزان توسط هر بازیکن پیش از شروع دست اعلام میشود. پیشنهاد مجموع، پیشنهاد کلی اعضای تیم است. از این میزان برای تعیین عدد کلی پیشنهاد تیم استفاده میشود. عدد پیشنهادی برابر است با تعداد کل تریک‌هایی که تیم باید برنده شود. پیشنهاد ممکن است در معرض خطر ست قرار گرفته (کمتر شدن از پیشنهاد) یا به گرفتن بگ (تریک‌های بیش از پیشنهاد) منجر شود.
بوک - در اسپیدز، این کلمه مترادف با "تریک" است. با این حال، در سایر بازی‌های تریک تعریف متفاوتی دارد.
بوستون - زمانی که یک تیم، معمولاً توسط یکی از بازیکنان تیم یا هر دو، هر 13 تریک را به دست می‌آورد.
کانترکت - نتیجه پیشنهادات یک بازیکن یا تیم در دست. آن‌ها باید حداقل این تعداد تریک مشخص را در طول بازی به دست بیاورند.
کات (بریدن) - وقتی خالی بازی شده با پیک بریده شود و بنابراین تریک توسط بازیکن گرفته شود؛ مگر اینکه بازیکن بعدی با پیک بالاتر وی را شکست دهد. همچنین، هنگامی که یکی از اعضای تیم بر کارت یار خود غلبه کند. به عنوان مثال، نفر اول یک شاه خشت برنده بر روی زمین داشته باشد و یار او آن کارت را با آس خشت شکست دهد. مواقع محدودی وجود دارد که این می‌تواند به عنوان یک حرکت استراتژیک به حساب بیاید.
اکسترا (اضافی) - پس از به اتمام رساندن تریک‌های پیشنهادی، تریک‌های باقی مانده با عنوان اکسترا به حساب می‌آیند. در بازی 4 نفره، 13 تریک در هر دست وجود دارد. یک دست معمولی تنها یک اکسترا دارد.
دست - مجموعه‌ای از تریک‌ها که در آن تمامی کارت‌هایی که به هر بازیکن داده میشود، بازی شوند.
کارت‌های افتخار - به چهار یا پنج کارت برتر در هر خال، آس، شاه، بی بی، سرباز و 10 اشاره دارد.
نیل - پیشنهادی برای به دست نیاوردن هیچ تریکی در دست. این یک پیشنهاد ویژه است که در صورت دستیابی، به آن پاداش داده میشود. در صورت شکست هم به طور معمول برای بازیکن جریمه در پی خواهد داشت.
شراکت - همکاری یک جفت بازیکن هنگام بازی با عدد زوج. پیشنهادات و تریک‌های آن‌ها با هم جمع میشود.
رنج (پیمان شکنی) - زمانی که یک بازیکن بتواند از خال بازی شده پیروی کند اما این کار را نکند. این رفتار تقلب محسوب میشود.
ست - عدم توانایی در به ثمر رساندن تعداد تریک‌های مورد نیاز در یک قرارداد. این معمولاً به این دلیل رخ می‌دهد که حریف به اندازه‌ای تریک به دست آورده است که تعداد تریک‌های کمتری نسبت به پیشنهاد هدف باقی مانده است.
اسلو (اسلاف) - این اصطلاح همچنین با عنوان "پرتاب کردن" شناخته میشود. اسلو به بازی با کارتی که حکم نیست اما خالی متفاوت از خال هدایت شده است، اطلاق میشود. بنابراین آن کارت در واقع در حال دور ریخته شدن است. اسلو کردن معمولاً برای خلاص شدن از شر کارتی استفاده میشود که در غیر این صورت ممکن است تریکی را به دست آورد؛ تریکی که بازیکن مایل به داشتن آن نیست. همچنین می‌توان از آن برای رد کردن خال‌های دیگر استفاده کرد. این کار اجازه بازی با حکم را در تریک‌هایی که آن خال به بازی هدایت شده باشد را به شما می‌دهد.
تیم - تا حد زیادی مترادف با "مشارکت" است. با این حال هنگام بازی با شش نفر یا بیشتر، یک تیم می‌تواند بیش از دو بازیکن را شامل شود.
سه آمیگو - آس پیک، شاه پیک و بی بی پیک. وقتی شخصی هر سه تای این کارت‌ها را را داشته باشد. معمولاً زمانی این وضعیت مشخص میشود که بازیکن به ترتیب در هر تریک آن‌ها را بازی کند. با وجود سرباز پیک، این مجموعه به سه آمیگو (دوست) و برادر کوچکشان تبدیل میشود.
(به) دنبال کردن خال - بازی کردن با خال کارت هدایت شده به بازی در تریک. همانند بسیاری از بازی‌های تریک، بازیکنان در اسپیدز هم باید در صورت توانایی از این روش پیروی کنند.
تریک - همچنین به عنوان بوک شناخته میشود. تریک یک واحد بازی است که در آن هر بازیکن یک کارت از دست خود را بر روی میز بازی میکند. تریک توسط بازیکنی که کارت با بالاترین ارزش را بازی کرده باشد برنده میشود.
حکم - خال یا زیرمجموعه دیگری از کارت‌ها در دک که ارزش بالاتری نسبت به بقیه کارت‌ها دارند. اکثر بازی‌های خانواده ویست از خال حکم استفاده می‌کنند. در اسپیدز، همیشه خال حکم پیک است. «راف» نیز اصطلاحی معادل با زدن حکم است.
آندرتریک - تریکی که یک تیم برای به هدف رساندن کانترکت به آن نیاز داشته باشد، اما موفق به انجام آن نشود. این اصطلاح بیشتر در بخش امتیاز دهی به کار می‌رود تا در حین بازی. برای مثال تیمی که 6 را پیشنهاد داد اما فقط 5 تریک گرفته است، 1 آندرتریک دارد. تریکی که تیم برای آندرتریک نشدن در حین بازی باید حتما برنده شود با عنوان "لازم به بردن (Must Win)" نامیده میشود.
خالی - نداشتن کارتی از یک یا چند خال به خصوص، یا اینکه خارج کردن آن‌ها به طور عمد از دست. یک بازیکن باید حداقل در یک خال خالی باشد تا بتواند با پیک به عنوان حکم بازی کند. به همین دلیل است که گاهی بازیکنان سعی دارند دست خود را از خال به خصوصی که تعداد کمی کارت از آن دارند، خالی کنند. با این کار در حین بازی شدن این خال می‌توان با بازی حکم تریک را برنده شد.