۵۰۰ (بازی ورق)
بازی پانصد (500) که به آن Bid Euchre نیز می‌گویند (با بازی دیگری به این نام اشتباه نشود) یک بازی با هدف گرفتن تریک‌هاست که توسعه یافته بازی اوچره و ترکیب با ایده‌هایی از بریج است. این بازی توسط دو تا شش بازیکن قابل بازی است، اما معمولاً توسط چهار نفر در دو تیم دونفره بازی می‌شود. و همچنین به عنوان یک بازی سه نفره خوب نیز توصیه شده است. این بازی قبل از سال 1900 در آمریکا پدید آمد و توسط شرکت بازی‌های کارتی ایالات متحده، که در سال 1904 بازی را با قوانین کپی رایت به بازار عرضه کرد، تبلیغ شد.
500 یک بازی کارتی پرطرفدار است و تا حدود سال 1920 در ایالات متحده بسیار محبوب بود. تا اینکه ابتدا Auction bridge و سپس Contract bridge جای این بازی را گرفتند. این بازی همچنان در اوهایو و پنسیلوانیا، که قدمت رواج و آموزش این بازی به 6نسل قبل در آن برمی‌گردد، و در کشورهای دیگر: استرالیا، نیوزیلند، کانادا (به ویژه انتاریو و کبک) و شتلند، همچنان محبوب است. با وجود اینکه منشأ بازی آمریکایی است، 500 بازی ملی استرالیا به شمار می‌رود.
شروع بازی
در انواع مختلف 500، بسته استاندارد کارت‌ها شامل 43 کارت بازی است: یک جوکر هم در بازی استفاده می‌شود(گاهی دو کارت جوکر داریم، که در این صورت جوکر سیاه، جوکر قرمز را شکست می‌دهد)، و 2ها، 3ها، و دو ورق از 4ها حذف می‌شوند. یا دو عدد 4 مشکی حذف می‌شوند، یا 4 پیک و 4 خشت حذف می‌شوند؛ در این صورت 4 از خالی که با رنگ خال حکم مطابقت دارد نیز کارتی از خال حکم محسوب می‌شود. به طوری که همیشه 13 ورق حکم وجود دارد (هنگام استفاده از دو جوکر، 14ورق). کارت‌ها میان هر چهار بازیکن تقسیم می‌شود و سه کارت (در صورت استفاده از دو جوکر، 4تا) روی میز قرار داده می‌شود. این دسته کارت با نام کیتی/ kitty شناخته می‌شود (همچنین به عنوان ویدو/widow، بلایند/blind یا کارت حفره/ hole card هم شناخته می‌شود).
می‌توان از یک پک 45 کارتی (46 با دو جوکر) استفاده کرد که در این صورت 4ها حذف نمی‌شوند. هر بازیکن باز هم یک دست 10 کارتی دریافت می‌کند، اما کیتی 5کارته می‌شود (6کارتی با دو جوکر).
توزیع کارت‌ها
بازیکنان به صورت تیمی و معمولاً مقابل یکدیگر بازی می‌کنند. به طور سنتی، به ترتیب یک بسته 3کارتی به هر بازیکن، یک کارت به کیتی، یک بسته چهارتایی به هر بازیکن، یک کارت به کیتی، یک بسته سه تایی به هر بازیکن، یک کارت به کیتی داده می‌شود.
در یک پک 45کارتی هم توزیع کارت‌ها به این صورت است: سه کارت به هر بازیکن، سپس سه کارت به کیتی، چهار کارت به هر بازیکن و دو کارت به کیتی و سپس سه کارت به هر بازیکن داده می‌شود. در برخی از نسخه‌ها، اگر بازیکنی پیکچرکارت را دریافت نکند، این یک توزیع کارت نادرست در نظر گرفته می‌شود و ممکن است نیاز به توزیع مجدد باشد.
در کارتهای غیرحکم، ترتیب کارت‌ها از بالاترین به پایین‌ترین به صورت آس، کینگ، کویین، (جک)، 10، 9، 8، 7، 6، 5، (4) است. در خال حکم، بالاترین کارت جوکر است که گاهی اوقات به عنوان best bower با اشاره به جک‌های حکم، شناخته می‌شود، پس از آن جک حکم با شهرت right bower، و سپس جک خال همرنگ حکم که بخشی از کارتهای حکم در نظر گرفته می‌شود با شهرت left bower قرار دارند. پس از آن آس، کینگ، کویین، 10، 9، 8، 7، 6، 5، (4) هستند.
Bower معادل انگلیسی کلمه Bauer در زبان آلمانی است، کلمه‌ای به معنای کشاورز، دهقان یا پیاده. این نام اغلب برای اشاره به جک در بازی‌های آلمانی استفاده می‌شود.
بیدینگ
پس از معامله، بازیکنان در نوبت خود صحبت می‌کنند، و یا بیدینگ می‌کنند یا نوبت را رد می‌کنند. یک بیدینگ ترکیبی از تعداد تریک‌هایی را نشان می‌دهد که بیدر معتقد است که تیم او آنها را می‌برد، به علاوه حکم بازی. ممکن است یک بازی بدون حکم هم برگزار شود. به عنوان مثال، بیدینگ "هفت پیک" نشان می‌دهد که بازیکن قصد دارد هفت تریک یا بیشتر را با حکم پیک برنده شود. در حالی که پیشنهاد "هفت بدون حکم" نشان می‌دهد که بازیکن قصد دارد برای برنده شدن هفت تریک یا بیشتر بدون هیچ حکمی بازی کند (در این صورت تنها کارت حکم جوکر است).
در نسخه آمریکایی بازی به بیدینگ شش تایی «اینکل/inkle» می‌گویند. بازیکنی که "اینکل پیک" را بیدینگ می‌کند به پارتنر خود نشان می‌دهد که تعدادی ورق پیک دارد، اما برای بیدینگ هفت کافی نیستند. فقط دو بازیکن اول ممکن است اینکل را اعلام کنند.
یک بازیکن ممکن است تصمیم بگیرد که بیدینگ نکند یا درواقع نوبت خود را رد کنند. بیدینگ در جهت عقربه‌های ساعت به دور میز انجام می‌شود و هر بازیکن باید بیدینگ بالاتری از نفر قبلی داشته باشد یا کلا نوبت را رد کند. بازیکنی که نوبت خود را رد کند نمی‌تواند در آن دست پیشنهاد بدهد.
بازیکنی که بیدینگ داشته فقط در صورتی می‌تواند دوباره در آن دست پیشنهاد دهد که یک بیدینگ مداخله‌ای توسط بازیکن دیگری وجود داشته باشد. با این حال، در برخی از نسخه‌ها، بازیکنی که بیدینگ کرده و آن را رد نکرده است، ممکن است دوباره در آن دست پیشنهاد دهد.
اولویت خال‌ها در بیدینگ
ترتیب اولویت خال‌ها در بیدینگ (بالاترین تا کمترین، همانطور که در امتیازات زیر آمده است) دل، خشت، گشنیز و پیک است. بنابراین، برای مثال، بازیکنی که 7گشنیز را پیشنهاد می‌دهد، ممکن است توسط بازیکن بعدی که 7خشت یا 7دل را اعلام می‌کند حذف شود، اما 7پیک قدرت حذف این بیدینگ را ندارد. یک بیدینگ "بازی بدون حکم" هر پیشنهاد دیگری با همان تعداد تریک را شکست می‌دهد. اینکل‌ها نیز معمولاً به طور مشابه رتبه‌بندی می‌شوند:
اگر بازیکن اول 6دل را پیشنهاد دهد، بازیکن بعدی نمی‌تواند اینکل خال‌های دیگر را اعلام کند. تنها گزینه‌های آنها این است که 6بدون حکم، یا 7 یا بیشتر (از هر خال، یا بدون حکم یا Misère) را اعلام کند، یا نوبت بیدینگ را رد کند. در نهایت، همه به جز یک بازیکن بیدینگ را رد می‌کنند و بیدینگ قطعی اعلام می‌شود.
در نسخه آمریکایی بازی، فقط یک دور بیدینگ وجود دارد که هر بازیکن در نوبت خود یک فرصت برای بیدینگ یا رد کردن دارد. بازیکنی که بیدینگ او نهایی می‌شود، کیتی را جمع می‌کند. این بازیکن دست خود را مرتب می‌کند و سه کارت (یا پنج کارت در پک 45 کارتی) را که کمتر مفید هستند (که احتمالاً شامل کارت‌هایی است که از کیتی برداشته شده است) را دور می‌اندازد و آنها را رو به پایین قرار می‌دهد. کارتهای دور ریخته شده دیگر نقشی در دست ندارند.
اگر کسی پیشنهادی ارائه ندهد، در نسخه‌های مختلف بازی روش‌های متعددی وجود دارد. معمولاً دست مرده اعلام می‌شود و کارت‌ها مجددا بر می‌خورند و توزیع می‌شوند. البته این کار را می‌توان تنها دو بار تکرار کرد، پس از آن هم بازیکن دیلر تغییر می‌کند. از طرف دیگر، بازی به این شکل انجام می‌شود که انجام نشدن بیدینگ به این معنی است که دور بدون حکم بازی می‌شود و امتیاز ده برای برد هر ترفند در نظر گرفته شده است. تغییرات دیگر شامل این است که نوبت دیلر به بازیکن بعدی منتقل می شود (بدون بر خوردن مجدد کارت‌ها). یا اینکه اگر هیچ کس دیگری پیشنهادی نداد، دیلر ملزم به انجام بیدینگ است.
بیدینگ‌های ویژه
بازی بدون حکم به این معنی است که جوکر(ها) تنها کارت (های) حکم هستند (هنگامی که بازی را بدون حکم یا "No-ies" بازی می‌کنید، هیچ bower و خال حکمی وجود ندارد)
J5 نسخه ویژه‌ای از بازی بدون حکم است که در آن جک به عنوان بالاترین کارت خال مربوطه جایگزین آس می‌شود و قوانین را مطابق با یک بازی حکم دار حفظ می‌کند. جوکر تنها کارت حکم است و قوانین عادی مورد توافق هنگام استفاده از آن همچنان اعمال می‌شود. در یک بازی J5 هیچ bower پایینی وجود ندارد (به عنوان مثال، جک خشت از خال دل در نظر گرفته نمی‌شود و غیره). سایر کارت‌ها از سلسله مراتب معمول خود پیروی می‌کنند.
انواع پیشنهاد Misère
پیشنهاد Misère (همچنین Nulot، Nouly، Nullo، Nula یا Nello نیز نامیده می‌شود) به این معنی است که بازیکن بیدر تلاش می‌کند هیچ تریکی را برنده نشود. در صورت بازی با یک پارتنر، او کارتهای خود را جمع می‌کند و در راند شرکت نمی‌کند. کلمه فرانسوی Misère به معنای "فقر شدید" است. می‌توان آن را در هر زمان پیشنهاد داد.
Open Misère همان Misère است با این تفاوت که بازیکنی که این پیشنهاد را بازی می‌کند باید تمام کارتهای خود را پس از اولین تریک به حریفان خود نشان دهد. این بیدینگ همچنین Lay Down Misère هم نامیده می‌شود و ممکن است در هر زمانی اعلام شود.
Blind Misère همان Misère است با این تفاوت که پیشنهاد باید قبل از مشاهده کارت توسط بازیکن اعلام شود.
Double nullo یک نوع بیدینگ در ورژن آمریکایی است که در آن هر دو بازیکن تیم بیدر بازی می‌کنند و نباید هیچ تریکی را ببرند. این نیز Grand nullo نامیده می‌شود که اغلب به عنوان Granola شناخته می‌شود.
Shields Double گونه‌ای از Double nullo است که در آن یکی از اعضای تیم بیدر دست خود را رو می‌کند (پس از تریک اول).
Patastrophe یک Open Misère است که در آن هر دو عضو تیم دربیدینگ بازی می‌کنند و هر دو دست خود را رو می‌کنند (پس از اولین تریک). Patastrofe ارزشی برابر با 1000 امتیاز دارد.
نسخه Wilkinson Misère به این شکل است که باید قبل از شروع بازی با آن موافقت شده باشد و مانند closed misère پیشنهاد داده می‌شود. آن را می‌توان هر زمانی پیشنهاد داد (حتی به عنوان اولین بیدینگ) اما به صورت باز انجام می‌شود. "open misère" نیز به همین ترتیب پیشنهاد داده می‌شود اما باز و بدون کیتی بازی می‌شود.
Hi/lo یا بیدینگ 5 و 5
به این معنی است که یک بازیکن قصد دارد در 5 تریک برنده شود و 5 تریک را در یک دست ببازد. ارزش بازی معمولاً 350 امتیاز است و بنابراین از پیشنهاد 9پیک یا 9گشنیز بیشتر است، اما از 9خشت یا 9دل ارزش کمتری دارد. بازی شبیه به بازی بدون حکم است، زیرا جوکر تنها کارت حکم است و تنها در صورتی می‌توان از آن استفاده کرد که بازیکن نتواند از آن پیروی کند. هنگامی که یک بیدینگ Hi/Lo برقرار می‌شود، پارتنر بیدر کارتهای خود را جمع می‌کند و در دست شرکت نمی‌کند. در استرالیا به آن Even Stevens نیز گفته می‌شود.
رالفینگ/ Ralphing
شخصی که آن را پیشنهاد می‌دهد می‌خواهد دست را با بیش از 3تریک ببرد (یعنی شخصی با 9دل برنده بیدینگ می‌شود اما فقط 6 می‌گیرد؛ یا Nullo را پیشنهاد می‌دهد و 3 تریک یا بیشتر را می‌گیرد). در صورتی که شخصی Ralphed باشد، مجاز به پیشنهاد در دست بعدی نیست. این نام از شخصی گرفته شده است که بارها و بارها بیش از حد پیشنهاد داده و هر بار به طرز وحشتناکی ضرر می‌کند. این قانون وضع شد تا دیگران بتوانند در بیدینگ برنده شوند.
اسلم
اگر پس از برداشتن کیتی، بازیکنی که یک قرارداد هفت تریکی (نباید پیشنهاد Misèreیا بیش از 7تریکی باشد) پیشنهاد می‌کند، احساس کند که می‌تواند هر ده تریک را برنده شود، ممکن است برای یک دست اسلم درخواست کند. پارتنر بازیکنی که برای اسلم بیدینگ می‌کند، یک کارت را به پارتنر خود می دهد و سپس دست خود را جمع می‌کند و دیگر بازی نمی‌کند. بازیکنی که برای دست اسلم بیدینگ کرده باید کارتهای خود را کنار بگذارد تا جایی که فقط 10 کارت قبل از شروع بازی باقی بماند. سپس باید هر ده تریک را برنده شود یا امتیاز پیشنهادی را به اضافه 100 امتیاز از دست بدهد. از آنجایی که ارزش کل دست اسلم برابر با ارزش یک بیدینگ 8 در یک خال است، این به ضرر بازیکن است که عمداً یک دست را به منظور ارائه یک پیشنهاد اسلم از دست بدهد. برای تغییر در قانون اسلم، بخش "تغییرات در حفظ امتیاز" را ببینید.
بازی
تمرکز بازی بر روی تریک‌ها است. بازی با بازیکنی شروع می‌شود که برنده بیدینگ شده است. در برخی از نسخه‌ها، بازیکن سمت چپ دیلر بدون در نظر گرفتن اینکه چه کسی در بیدینگ برنده شده است، شروع کننده بازی است. بازیکنان باید در صورت امکان از خال بازی پیروی کنند (این شامل left bower یا هر کارت دیگری است که به عنوان حکم در نظر گرفته می‌شود- اگر خال زمینه از خال حکم باشد). اگر بازیکنی دیگر هیچ کارتی از خال بازی نداشته باشد، می‌تواند هر کارتی را بازی کند. بعد از اینکه هر چهار بازیکن یک کارت بازی کردند، بالاترین حکم تریک را جمع می‌کند. اگر هیچ حکمی بازی نشود، بالاترین کارت خال بازی برنده تریک است. برنده تریک، تریک بعدی را شروع می‌کند. پس از انجام هر ده تریک، امتیاز دست محاسبه می‌شود.
بازیکن سمت چپ دیلر قبلی، در دست بعدی دیلر خواهد بود. توزیع کارت در جهت عقربه های ساعت دور میز انجام می‌شود.
دابل نولو هم ممکن است توسط یکی از اعضای تیم اعلام شود، حتی اگر پارتنر او بیدینگ را رد کرده باشد. در این مثال، بازیکنی که نولو را اعلام می‌کند، پارتنر خود را وارد بازی می‌کند و هر دو باید بازی کنند اما هیچ تریکی را نگیرند. شخصی که دابل نولو را اعلام می‌کند، کیتی را برمی‌دارد و پنج کارتی که می‌خواهد دور بیندازد را به پارتنر خود می‌دهد. سپس پارتنر او باید آن پنج کارت را بگیرد و کارت‌هایی که می‌خواهد نگه دارد را انتخاب کند و بقیه را دور بریزد.
انواع مختلف بازی
انواع مختلفی از این بازی وجود دارد، بازی 500 با سه، پنج و شش دست انجام می‌شود. بنابراین بسته به تعداد دست‌ها، تعداد کارتهای پک کلی تغییر می‌کند. در بازی 3دستی هیچ تیمی وجود ندارد، در پنج دستی تیم‌ها می‌چرخند و در هر نوبت یک بازیکن تک‌نفره بازی می‌کند. در بازی 6دستی هم 3تیم 2نفره یا 2تیم 3نفره خواهیم داشت. بازی 500 شش دستی به یک پک مخصوص با 63 کارت نیاز دارد.
قانون ست
این بازی ممکن است با یک نسخه استاندارد که به عنوان ست کردن/ setting شناخته می‌شود انجام شود. حریف زمانی تعیین می‌شود که نتوانند با تعداد مشخصی از بیدینگ قرارداد خود را تکمیل کنند. سیستم امتیازدهی طبق حالت استاندارد باقی می‌ماند، اما حریفی که کیتی به او تعلق می‌گیرد و متعاقباً تعیین می‌شود، مجاز به بیدینگ در دور بعدی نیست. توجه داشته باشید که فقط بازیکنی که کیتی را دریافت کرده است (نه همه بازیکنان تیم) مجاز به پیشنهاد در دور بعدی نیست. در صورتی که ست در حالت double misère انجام شود، بازیکنی که ابتدا کیتی را لمس می‌کند، مجاز به بیدینگ در دور بعدی نیست.
به طور معمول، این ست در یک تریک، بیشتر از آنچه واقعاً برای شکستن قرارداد تیم بیدینگ لازم است، اتفاق می‌افتد. به عبارت دیگر، 5 تریک در پیشنهاد 7 تریک، 4 تریک در پیشنهاد 8 تریک، 3 تریک در پیشنهاد 9 تریک یا 2 تریک در پیشنهاد 10 تریکی. با این حال، برای misère, open misère, و double misère، یک ست همیشه با 3تریک اتفاق می‌افتد.
قانون نقض/ breach (مربوط به قانون ست)
نقض نشان می دهد که یک تیم غیر بیدر قصد دارد قرارداد یک تیم بیدر را با حداقل یک تریک بیشتر از آنچه برای شکستن قرارداد واقعاً لازم است، نقض کند. برخلاف قانون Setting، Breach باید بر اساس هر دست فراخوانی شود و منجر به امتیاز اضافی می‌شود. معمولاً وقتی از قانون ست استفاده می‌شود، Breach در بازی انجام نمی‌شود.
یک بازیکن تنها از یک تیم غیر بیدر ممکن است پس از انجام یک پیشنهاد موفقیت آمیز برای یک قرارداد هفت تریکی (یا بیشتر) برای نقض قرارداد تیم دیگری اقدام کند. اعلام نقض قرارداد ممکن است قبل یا بعد از اینکه تیم طرف قرارداد کیتی را برمی‌دارد انجام شود، اما باید قبل از شروع بازی انجام شود. به طور معمول، نقض در یک تریک بیشتر از آنچه واقعاً برای شکستن قرارداد تیم بیدر لازم است رخ می‌دهد. به عبارت دیگر، 5 تریک در پیشنهاد 7 تریک، 4 تریک در پیشنهاد 8 تریک، 3 تریک در پیشنهاد 9 تریک و 2 تریک در پیشنهاد 10 تریکی. با این حال، برای misère, open misère, و double misère، یک بریچ همیشه با 3تریک اتفاق می‌افتد.
اعلام بریچ (نقض قرارداد) می‌تواند منجر به سه سناریو مختلف شود:
برد/باخت
اگر تیم بیدر با موفقیت قرارداد خود را انجام دهد، امتیاز کامل بیدینگ اولیه را دریافت می‌کند و تیمی که آن را نقض کرده باشد امتیاز از دست می‌دهد.
باخت/باخت
اگر تیم بیدر به پیشنهاد خود عمل نکند، اما تیم مقابل تعداد تریک‌های لازم را برای نقض نگرفته باشد، تیم بیدر امتیاز پیشنهاد اولیه را از دست می‌دهد و تیمی که نقض را اعلام می‌کند، امتیاز از پیش تعیین شده اعلام نقض را از دست می‌دهد.
باخت/برد
اگر تیم بیدر پیشنهاد خود را با تعداد تریک‌های از پیش تعیین شده از دست بدهد، امتیاز قرارداد را هم از دست می‌دهد و تیمی که نقض را اعلام می‌کند، امتیاز از پیش تعیین شده اعلام نقض را به دست می‌آورد.
از آنجایی که نقض یک بیدینگ واقعی در نظر گرفته نمی‌شود، یک تیم ممکن است بر اساس امتیازهایی که از یک اعلام نقض کسب کرده یا از دست داده، ببرد یا ببازد.
بازیکنی که بریچ را اعلام می‌کند اما شرایط آن (سناریوی برد/باخت یا باخت/باخت) را برآورده نمی‌کند، مجاز به بیدینگ در دور بعدی نیست. بازیکنی که یک قرارداد هفت تریکی پیشنهاد می‌دهد اما با موفقیت توسط حریف بریچ می‌شود (سناریوی باخت/برد) اجازه ندارد در دور بعدی پیشنهاد دهد.
قانون پوینت اسپرد
پوینت اسپرد یک روش رایج در بعضی نسخه‌ها برای حفظ امتیاز است. قانون پوینت اسپرد زمانی بازی را به پایان می‌رساند که یک تیم امتیاز منفی و تیم دیگر امتیاز مثبت داشته باشد، که منجر به پوینت اسپرد 500 یا بیشتر می‌شود.
انواع مختلف بازی
بازی 500 با دو دست
500 دو دستی مانند بازی استاندارد با پک 43 کارتی بازی می‌شود. مانند بازی استاندارد که تیمی است، در بازی دو دستی، هر بازیکن هم دستی را که به او داده می‌شود و هم دستی که روی میز پخش می‌شود را بازی می‌کند. توزیع کارت مانند بازی استاندارد است، با این تفاوت که دست‌های پارتنرها روی میز تقسیم می‌شوند. به طوری که آنها 5 کارت رو به پایین دارند، که هر کدام با یک کارت رو به بالا پوشانده می‌شود (در مجموع 10 کارت). بیدینگ مانند بازی استاندارد است به جز Misère، که به طور کلی مجاز نیست. کیتی فقط در دست بازیکن استفاده می شود و هیچ کارتی بین دست‌ها قابل تعویض نیست. ترتیب بازی طبق بازی استاندارد است. پس از هر تریک، همه کارتهای رو به پایین در دستان پارتنر، به سمت بالا چرخانده و نمایان می‌شود. سپس بازی توسط بازیکنی که تریک قبلی را برده ادامه می‌یابد.
از طرف دیگر، بازی را می‌توان به صورت سه دستی اما با "دست مرده" بازی کرد.
نسخه جایگزین با پک استاندارد 52 کارتی بازی می‌شود. به هر بازیکن 10 کارت داده می‌شود و 8 کارت دیگر روی میز قرار می‌گیرد. هر بازیکن یکی از این کارت‌ها را انتخاب می‌کند تا به کیتی اضافه شود. dummy در بازی استفاده نمی‌شود و بیدینگ به صورت استاندارد است. پس از برنده شدن بیدینگ، بازیکن مدافع یکی از کارتهای رو شده باقیمانده را به دست خود اضافه می‌کند و یک کارت ناخواسته را دور می‌اندازد. کارتهای رو شده باقیمانده به دسته کارتهای مرده اضافه می‌شوند.
یک نوع دیگر این است که از یک پک بازی استاندارد از 45 (یا 43) کارت استفاده کنید و بازیکنان به نوبت از دسته کارت مرکزی کارت بکشند. کیتی از قبل کنار گذاشته می‌شود. بازیکنان در نوبت خود یک کارت می‌کشند، و انتخاب می‌کنند که آن را نگه دارند یا دور بریزند، و سپس کارت بعدی را دور بیندازند یا نگه دارند، و عمل مخالف کارت قبلی را انجام می‌دهند.
500 سه دستی
500 سه دستی با پک 33 کارتی بازی می‌شود (یک جوکر به اضافه یک "بسته پیکت/ piquet"، یعنی 2 ها، 3 ها، 4 ها، 5 ها و 6 ها از 52 کارت استاندارد حذف شده‌اند). توزیع کارت، امتیازدهی و بازی مانند بازی استاندارد است. رایج‌ترین تغییر، تغییر در بیدینگ است، که در آن Misère ممکن است قبل از پیشنهاد برای هفت تریک پیشنهاد شود. این نسخه به دلیل نادر بودن نسبی پیشنهادهای هفت تریکی خارج از بازی تیمی مجاز است. Open Misère ممکن است به روشی مشابه پیشنهاد شود.
از طرف دیگر، ممکن است بازی با پک استاندارد (45 یا 43 کارت) با یک دست به صورت رو به پایین انجام شود که در طول بازی دست نخورده باقی می‌ماند (به اصطلاح "دست مرده"). استراتژی رایج این است که دو بازیکنی که در بیدینگ ناموفق هستند، یک اتحاد موقت تشکیل می‌دهند تا بازیکن دیگر را مجبور کنند که بیدینگ خود را ببازد.
500 پنج دستی
یک نسخه دیگر هم وجود دارد که به پنج بازیکن اجازه می‌دهد تا بازی کنند. همه کارتهای یک پک در این نسخه استفاده می‌شود (البته فقط یک جوکر در بازی وجود دارد) به طوری که به هر بازیکن می‌توان ده کارت داد. بیدینگ از بازیکن سمت چپ دیلر شروع می‌شود و با همان سیستم 500 معمولی کار می‌کند. بازیکنی که برنده بیدینگ می‌شود، می‌تواند "به تنهایی پیش برود" (به تنهایی - بدون پارتنر برای این دست" ) یا می‌تواند یک کارت را انتخاب کند (جوکر را نمی‌توان انتخاب کرد) تا یک پارتنر را هم انتخاب کند. یکی از bowerها معمولا انتخاب می‌شود، یا یک کارت با رنک بالا. با این حال، برخی از انواع بازی‌ها از اعلام هر کارت حکمی جلوگیری می‌کند.
دو نسخه از این نوع وجود دارد. در یکی، بازیکنی که صاحب کارت انتخابی است، اعلام می‌کند که آن را در اختیار دارد و سپس پارتنر بیدر برای آن دور می‌شود. در نسخه دیگری، حتی بازیکنی که در بیدینگ برنده می‌شود، تا زمانی که کارت انتخابی بازی نشود، نمی‌داند که با چه کسی در یک تیم است (اگرچه کارت انتخاب شده می تواند کارتی باشد که خود بیدر در دست دارد، و یعنی او عملاً هیچ پارتنری را انتخاب نکرده است). توجه داشته باشید که تیم‌ها معمولا برای هر دور تغییر می‌کند. سپس سه بازیکن باقیمانده در مقابل تیم بازی می‌کنند. بازیکنی که برنده بیدینگ شده است می‌تواند اولین کارت را بازی کند.
برای امتیازدهی به این نسخه از مقادیر مشابه 500 معمولی استفاده می‌شود. اگر تیم تعداد مورد نیاز تریک‌ها را برنده شود، هر دو امتیاز می‌گیرند (هر کدام امتیاز کامل یا هر کدام نصف، بسته به نوع بازی)، و اگر برنده نشوند هر دو امتیاز از دست خواهند داد (یا کامل یا نصف). اگر یکی از سه بازیکن باقیمانده برنده یک تریک باشد، آن بازیکن ده امتیاز دریافت خواهد کرد. misère و open misère معمولاً در این نوع مجاز نیستند زیرا برنده شدن در آنها بسیار آسان است. از آنجایی که تیم‌ها در هر دور تغییر می‌کند، تیم ثابتی وجود ندارد و هر بازیکن برای خودش بازی می کند. این امر پویایی بازی را بیشتر می‌کند و استراتژی‌های جدیدی در بازی پدید می‌آید.
500 شش دستی
پک‌های ویژه‌ای از کارت‌ها توسط شرکت کارتهای بازی ایالات متحده برای بازی ۵۰۰ با ۶ دست ساخته شد که در مجموع از ۶۳ کارت استفاده می‌کرد. علاوه بر استفاده از تمام 52 کارت پک استاندارد پوکر، به علاوه یک جوکر، این مجموعه‌ها شامل 11، 12 و 13 کارت قرمز است (تنوعی از بسته‌های 61 کارتی آنها، بدون کارتهای 13 قرمز، که در سال 1881 ثبت شده بود. این مجموعه با قوانینی برای پیشروی 500 فروخته شد، و در سال 1897 به روز شد تا 13های قرمز را نیز شامل شود). هر بازیکن 10 کارت دریافت می‌کند و 3 کارت در کیتی قرار داده می‌شود. بازیکنانی که دور میز می‌نشینند، دو تیم از سه بازیکن را تشکیل می‌دهند (یا سه تیم دو نفره). این پک‌ها نیز توسط Queen's Slipper، Piatnik و Cartamundi ساخته شده‌اند. یک نسخه این است که از دو جوکر استفاده کنید که جوکر سیاه و سفید بالاترین رتبه را دارد.
500 بدون حکم
در برخی نسخه‌ها هیچ حکمی وجود ندارد (از جمله misère)، تنها کارت حکم جوکر (بهترین کارت) است که خالی ندارد. bower وجود ندارد و رنک همه جک‌ها بین کارت کویین و بالاترین شماره (ده، دوازده یا سیزده) از خال‌های مربوطه خود قرار می‌گیرند. بازیکنان باید همیشه از خال بازی پیروی کنند و فقط در صورتی که نتوانند از این روش پیروی کنند، می‌توانند از جوکر در تریک استفاده کنند. یک بازیکن ممکن است با نام بردن خالی که باید دنبال شود با جوکر تریک را ببرد، اما ممکن است خالی را که بازیکن قبلاً ادعای بی‌اعتبار بودن آن را داشته است، نام نبرد.
در برخی از تغییرات، یک بازیکن ممکن است با جوکر "جرزنی" نکند - یعنی از آن به عنوان کارت خالی استفاده کند که بازیکن قبلاً ادعا کرده است که باطل است (مگر اینکه جوکر تنها کارتی باشد که در دست بازیکن است). در برخی از ورژن‌ها، جوکر ممکن است تنها به عنوان اولین یا آخرین کارت در خال بازی شود.
در سایر تغییرات، شخصی که برنده بیدینگ می‌شود، گزینه "اعلام" را نیز دارد. چنین اعلامیه‌ای به برنده بیدینگ این حق را می‌دهد که پس از دور انداختن کارت از کیتی، یک کارت از پارتنر خود دریافت کند. پارتنر او بهترین کارت خود را انتخاب می‌کند و آن را رو به پایین به برنده بیدینگ می‌دهد. او باید یک کارت اضافی را برای حفظ یک دست ده کارتی دور بیندازد. برنده بیدینگ اکنون بدون کمک پارتنر خود مقابل حریفان بازی می‌کند و باید هر ده تریک را بگیرد. اگر چنین پیشنهادی ناموفق باشد -500 (منفی 500) امتیاز برای تیم در نظر گرفته می‌شود.
Walker Ultimate 500
نسخه‌ای است که در آن تیم/بازیکن برنده باید دقیقاً 500 امتیاز کسب کند. بازی به صورت عادی انجام می‌شود، با این قانون اضافی که 1000 امتیاز (مثل امتیاز منفی 500) باعث باخت بازی می‌شود. "Peggings" یا "Scab Points" باید در بازی استفاده شود. این تغییر معمولاً (نه همیشه) منجر به یک بازی طولانی‌تر می‌شود و سطح لذت‌بخشی از پیچیدگی را هم در بیدینگ و هم برای بازی ایجاد می‌کند.
در بعضی نسخه‌ها ممکن است open misère ، misère یا هر دو را حذف کنند.
ورژن فرانسوی کانادایی
نسخه‌ای برای چهار بازیکن است که از دو جوکر ("bonhommes") و یک بسته استاندارد 52 کارتی بدون 2 و 3 استفاده می‌کنند. جوکر سفید ("la blanche") قوی‌تر در نظر گرفته می‌شود. به بازیکنان هر کدام 10 کارت به صورت 3-3-4 داده می‌شود. وقتی 3 کارت اول توزیع شد، 3 کارت بعدی در کیتی قرار داده می‌شوند. پس از توزیع کارت‌ها باید 6 کارت در وسط وجود داشته باشد. برخی از نسخه‌ها اجازه می‌دهند تا کارت نهایی قرار داده شده در کیتی به صورت عمودی برای دیدن همه بازیکنان چرخانده شود.
بازیکن مهاجم کیتی را می‌گیرد و شش کارت مورد نظر خود را دور می‌اندازد و هیچ بازیکن دیگری هم نمی‌تواند آنها را ببیند. بیدینگ مطابق با سایر تغییرات پیش می‌رود و Misère ("Nulot") ممکن است مجاز باشد. Petite" misère 500 امتیازی است و فقط می‌تواند با بیدینگ 8 بدون حکم حذف شود. در حالی که "la grosse" یا misère open 1000 امتیاز ارزش دارد و فقط با 10 بدون حکم حذف می‌شود. (این مورد از این جهت متمایز است که همه کارت‌ها رو به بالا روی میز قرار می‌گیرند.)
این بازی در مجموع برای 1000 امتیاز انجام می‌شود. اگر تیمی به قرارداد خود عمل نکند، امتیازات او به مجموع تیم مقابل اضافه می‌شود. امتیازها هرگز کم نمی‌شوند.
ثبت و حفظ امتیازات
هدف این است که تیمی که در بیدینگ برنده می‌شود، حداقل به همان تعداد تریک‌های اعلام شده در بیدینگ، تریک بگیرد. اگر بالاترین بیدینگ 8دل باشد، یعنی اگر تیم 8، 9 یا هر 10 تریک را بگیرد، طبق جدول زیر به آنها امتیاز داده می‌شود، و برنده دست خواهد شد. در قوانین اصلی هیچ پاداشی برای گرفتن تریک‌های بیشتر از بیدینگ وجود ندارد. اما اگر نتوانند به بیدینگ خود عمل کنند، همان تعداد امتیاز از مجموع امتیاز آنها کم می‌شود. چه تیم برنده بیدینگ به پیشنهاد خود عمل کند چه نتواند، تیم مقابل او برای هر تریکی که برنده می‌شود 10 امتیاز دریافت می‌کند. یک تیم با کسب حداقل 500 امتیاز برنده بازی است. اگر دو تیم در یک دست امتیاز 500 یا بیشتر را به دست آورند، یکی با برنده شدن در بیدینگ قراردادی خود و حریف با برنده شدن برخی تریک‌ها، تنها تیم برنده بیدینگ، بازی را برنده می‌شود. اگرچه در برخی از نسخه‌های استرالیایی برنده شدن در بازی در هر زمانی مستلزم برنده شدن در یک پیشنهاد است.
قوانین اصلی (کپی رایت 1904)، توسط شرکت کارتهای بازی ایالات متحده، بیان می‌کند: "اگر هر بازیکنی در حین بازی امتیاز یک دست را بگیرد، بالانس دست بازی نمی‌شود، مگر اینکه بیدر بتواند برنده شود" .به این معنی که اولین بازیکنی که 500 امتیاز را کسب کند برنده است، مگر اینکه بیدر (که "سازنده" یا "اعلام کننده" نیز نامیده می‌شود) بعداً در همان دست 500 امتیاز و برد را کسب کند. تیمی که امتیاز آن به ۵۰۰- امتیاز یا کمتر (که به آن «۵۰۰ امتیاز عقب‌نشینی» گفته می‌شود) کاهش یابد، بازی را می‌بازد. این مسئله همچنین به عنوان عقب نشینی شناخته می‌شود.
آووندال / Avondale
جدول زیر متداول ترین روش امتیازدهی (و اولویت‌های پیشنهادی) "Avondale" است.
تریک‌ها پیک‌ها گشنیزها خشت‌ها دل‌ها بازی بدون حکم
6تریک 40 60 80 100 120
7 تریک 140 160 180 200 220
8 تریک 240 260 280 300 320
9 تریک 340 360 380 400 420
10 تریک 440 460 480 500 520
اسلم 250 برای قراردادی با مجموع امتیاز کمتر از 250، و برای مجموع بیش از 250 نرمال است
Misère 250
Open Misère 500
Blind Misère 1000
روش امتیازدهی اصلی
تریک‌ها پیک‌ها گشنیزها خشت‌ها دل‌ها بازی بدون حکم
6تریک 40 80 120 160 200
7 تریک 60 120 180 240 300
8 تریک 80 160 240 320 400
9 تریک 100 200 300 400 500
10 تریک 120 240 360 480 600
اسلم 250 برای قراردادی با مجموع امتیاز کمتر از 250، و برای مجموع بیش از 250 نرمال است
Misère 250
Open Misère 500
Blind Misère 1000
نسخه پرفکت
امتیازات هر گروه از تریک‌ها 20امتیاز کاهش پیدا می‌کند تا بیدینگ 10 بدون حکم (بالاترین بیدینگ) دقیقا 500امتیاز داشته باشد.
تریک‌ها پیک‌ها گشنیزها خشت‌ها دل‌ها بازی بدون حکم
6 تریک 20 40 60 80 100
7 تریک 120 140 160 180 200
8 تریک 220 240 260 280 300
9 تریک 320 340 360 380 400
10 تریک 420 440 460 480 500
Misère 150
Open Misère 250
Hi/Lo 350
Double Misère 450
Patastrophe 750
Blind Misère 1000
سایر تغییرات در امتیازدهی
در ادامه گزینه‌هایی داریم که ممکن است در ابتدا بین بازیکنان مورد توافق قرار گیرند. تغییرات قوانین در مناطق مختلف هم در نظر گرفته شده‌اند:
پیشنهادات 6 تریکی به عنوان اینکل در نظر گرفته می‌شوند و حداقل بیدینگ پیشنهادی را به 7پیک افزایش می‌دهند.
اگر یک تیم 8پیک یا کمتر را پیشنهاد دهد، اما تمام 10 تریک را برنده شود، می‌تواند 250 امتیاز دریافت کند؛ که به عنوان "اسلم" شناخته می‌شود.
یک نسخه (متداول در استرالیا) به این صورت است که یک تیم را ملزم می‌کند تا با کسب حداقل 500 امتیاز از طریق برنده شدن در بیدینگ، برنده بازی باشد. به این معنی که هر تیمی که تنها با برد تریک‌ها از 500 امتیاز فراتر رود، هنوز بازی را نبرده است. بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که یک تیم از طریق برنده شدن در بیدینگ برنده بازی شود.
بازی را می‌توان با حذف امتیازات تریک انجام داد، بنابراین فقط پیشنهادهای برنده امتیاز کسب می‌کنند.
اگر دو یا چند تیم از 500 امتیاز در یک دست عبور کنند، یک ورژن غیر استاندارد این است که برنده تیمی باشد که بالاترین امتیاز را دارد.
تیمی که امتیازش به کمتر از 500- امتیاز می‌رسد، تنها در صورتی بازی را می‌بازد که تیم دیگر دارای امتیاز منفی نباشد.
در یک بازی بیدینگ نامحدود، هیچ محدودیتی مثلاً فقط اجازه دادن به اعلام Misère پس از اعلام پیشنهاد 7، در مورد استفاده از دست‌ها وجود ندارد. در عوض، بازیکن بعدی فقط باید بتواند از بالاترین بیدینگ فعلی (ممکن است بازیکن قبل بیدینگ را رد کرده باشد) پیشی بگیرد.
برخی از نسخه‌های غیررسمی به بیدر اجازه می‌دهند تا زمانی که می‌دانند برنده تریک‌ها خواهند شد، چندین کارت را همزمان کنار بگذارد، اما برخی قوانین چنین اقداماتی را با 100 امتیاز جریمه می‌کنند.
با توجه به قوانین ارائه شده در اکثر دسته‌های کارت بازی 500 استرالیایی، 6پیک با 40 امتیاز و 6گشنیز با 60 امتیاز در نظر گرفته می‌شود. که در این روش هر بیدینگ با 20 امتیاز به 120 امتیاز برای 6بدون حکم افزایش می‌یابد و این مقدار برای 10 بدون حکم تا 520 امتیاز می‌رسد. با این حال، Open Misère نیز با کسب 520 امتیاز، به عنوان بالاترین پیشنهاد در رتبه بندی قرار داده می‌شود. علاوه بر این، Misère از بیدینگ 7 بالاتر است، اما از بیدینگ 8 بالاتر نیست.
در بعضی ورژن‌ها رنگ‌ها از هم جدا می‌شوند. در این ورژن Misère از 7پیک/7گشنیز پیشی می‌گیرد. اما از 7خشت/7دل ارزش کمتری دارد. Open Misère هم از 8پیک/8گشنیز پیشی می‌گیرد، اما از 8خشت/8دل ارزش کمتری دارد. Hi/lo از 9گشنیز/9پیک پیشی می‌گیرد، اما نه از9خشت/9دل. و Double Misère از 10پیک/10گشنیز پیشی می‌گیرد، اما نه از 10خشت/10دل.
استراتژی
بیدینگ
پیشنهادها معمولاً با در نظر گرفتن اینکه آیا شخص کارت‌هایی از کیتی دریافت می‌کند و تیمی بازی می‌کند (به استثنای misère و open misère) یا نه، و با تصور این که بتواند تعداد معینی از تریک‌ها را به دست آورد، شکل می‌گیرند. همچنین تعداد تریک‌هایی که هر بازیکن احساس می‌کند پارتنر او می‌تواند برنده شود، در هر موقعیت متفاوت است؛ بنابراین باید بر اساس این فرض پیشنهاد داد و نه فقط بر اساس کارت‌هایی که در دست‌ها وجود دارد.
از سوی دیگر، همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که پارتنر شما هم از همان استراتژی در بیدینگ خود استفاده می کند. و بنابراین، برای مثال، اگر پارتنر شما 6دل را پیشنهاد دهد، ممکن است لزوماً نخواهد 8دل را صرفاً به این دلیل که دو کارت از خال حکم پیشنهادی در دست دارد، پیشنهاد دهد.
هنگامی که با دستی مواجه می‌شوید که فقط از دو خال است، مرسوم است که برای خال با ارزش امتیاز بالاتر بیدینگ کنید.
شمارش کارت‌ها
هنگام بازی با 45 کارت، پک از چهار خال با 11 کارت و یک جوکر تشکیل شده است. در یک قرارداد مناسب (7دل، 8پیک، و غیره)، خال حکم 13 کارت، دو خال هم رنگ تنها ده کارت خواهند داشت و دو خال همرنگ دیگر هم هر کدام 11 کارت خواهند داشت.
یک استراتژی ساده برای بیدینگ این است که پیش‌بینی کنید کارتهای حکمی که به حساب نمی‌آیند (آنهایی که در واقع در دستان خود نیستند) چگونه بین بازیکنان باقیمانده، به صورت برابر توزیع می‌شوند (غیر از کیتی). به عبارت دیگر، اگر کسی هفت کارت از یک خال را در دست داشته باشد، می‌توانیم فرض کنیم شش کارت حکم باقیمانده به طور مساوی بین سه بازیکن باقیمانده توزیع شده است (هر بازیکن 2کارت، و کارتی به کیتی منتقل نشده باشد). این فرض می‌تواند ایده‌ای اساسی درباره اینکه چند بار حریفان می‌توانند در هر یک از چهار خال بازی کنند، ارائه دهد.
کنار گذاشتن کارتهای کیتی
اگر کسی در بیدینگ در یک قرارداد مناسب موفق باشد و کیتی به او داده شود، یک استراتژی اساسی برای کنر گذاشتن کارت‌ها این است که تا آنجا که ممکن است خال‌های غیر حکم را از دستش حذف کند. و بنابراین بیشترین فرصت را برای استفاده از کارتهای حکم بدهد. با این حال، دور انداختن تعداد بیشتر خال‌های ممکن تنها یک استراتژی اساسی است که باید با برخی شرایط مورد نیاز همراه باشد.
اولاً، در اکثر پیشنهادات قرارداد، حفظ یک آس از هر لباس غیرحکم سودمند است. زیرا با برابری در همه چیز، هر بازیکن به احتمال زیاد حداقل دو کارت از هر لباس غیرحکم خواهد داشت که باعث می‌شود آس آن را به دست آورد و آن را به یک کارت برنده تبدیل کند.
دوم اینکه، نگه داشتن عمدی کینگ خال غیرحکم و کارت پایین همان خال (مثلاً 6دل و کینگ دل، وقتی پیک حکم باشد) در شرایطی که فرد قادر به دور انداختن آن خال به طور کامل نیست، می‌تواند موثر باشد. استراتژی حاصل این است که ابتدا کارت پایین‌تر را بازی می‌کند، با این فرض که یکی از بازیکنانی که آس آن خال را در دست دارد، تریک را از دست می‌دهد. و سپس زمانی که کنترل میز را دوباره به دست آورد، کینگ را با این فرض بازی می‌کند که با آن تریک را برنده شود.
بازی کردن کارت‌ها
روشی که کارت‌ها باید طبق آن برای شروع بازی آورده شوند، همیشه بر اساس موقعیت متفاوت خواهد بود، و مشمول تغییرات در قوانین توضیح داده شده در بخش قوانین است.
شروع بازی با حکم
گاهی اوقات بازی فوری خال حکم (flushing یا bleeding) اغلب می‌تواند یک استراتژی مؤثر باشد (اما همیشه نیست). این کار معمولا در شرایط زیر انجام می‌شود.
اول اینکه، وقتی بازیکنی دارای تعداد کارتهای حکم بالاتر از تعداد میانگین باشد، ممکن است بخواهد کارتهای حکم از دست رفته را جبران کند. برای مثال، اگر بازیکنی که 7دل پیشنهاد داده است، جوکر قرمز و جک خشت، و آس، کینگ، کویین و 4دل را در دست داشته باشد، آنگاه پنج کارت از شش کارت بالایی (و در مجموع شش کارت) را دارد. یک استراتژی مناسب این است که بازی را با بالاترین حکم (جوکر) شروع کنید تا حریف مجبور به بازی جک دل شود.
یک استراتژی جایگزین، اما مشابه، در این موقعیت، بازی کویین دل است. این استراتژی جایگزین بازیکنی را که جک دل را در دست دارد مجبور می‌کند بین بازی کردن جک یا دور انداختن یک کارت حکم پایین‌تر برای باخت عمدی به کویین تصمیم بگیرد.