بازی دومینو

Dominoes  خانواده‌ای از بازی‌های مبتنی بر کاشی است که با قطعاتی انجام می‌شود که معمولاً به عنوان دومینو شناخته می‌شوند. هر دومینو یک کاشی مستطیل شکل است که روی آن معمولاً خطی کشیده شده که سطح را به دو مربع تقسیم می‌کند. هر سمت خط تعدادی علامت وجود دارد (که به آنها پیپ یا نقطه نیز می‌گویند) یا می‌تواند خالی باشد. پشت کاشی‌ها در یک مجموعه مشابه یکدیگر هستند، یا خالی‌اند یا دارای طرحی مشترک هستند. قطعات بازی، یک مجموعه دومینو را تشکیل می‌دهند که گاهی به آن دک یا بسته می‌گویند. مجموعه سنتی دومینوی اروپایی متشکل از 28 کاشی است که به قطعات، استخوان، سنگ، مرد، کارت یا همان دومینو معروف است، که شامل ترکیب‌هایی از تعداد نقاط بین صفر تا شش است.

مجموعه دومینو یک نوع دیوایس بازی است، شبیه به ورق‌های بازی یا تاس، که می‌توان بازی‌های مختلفی را با آن انجام داد. بازی دیگری با استفاده از قطعات دومینو، چیدن و ریختن دومینو است.

تاریخچه

اولین نشانه‌های ظهور دومینو مربوط به سلسله سونگ چین است که در متن Former Events in Wulin نوشته ژو می (1232-1298) یافت شده است. دومینوهای مدرن برای اولین بار در قرن هجدهم در ایتالیا ظاهر شدند، اما از جهات مختلفی با دومینوی چینی تفاوت دارند و هیچ ارتباط تایید شده‌ای بین این دو وجود ندارد. دومینوی اروپایی ممکن است به طور مستقل توسعه یافته باشد، یا مبلغان ایتالیایی در چین ممکن است این بازی را به اروپا آورده باشند.

نام «دومینو» احتمالاً از شباهت به نوعی لباس کارناوالی گرفته شده است که در طول کارناوال ونیزی پوشیده می‌شد. که اغلب از یک لباس کلاهدار سیاه و یک ماسک سفید تشکیل شده است. علیرغم روال ابداع واژه که کلمه «پلیومینو» را به عنوان یک تعمیم در نظر دارد، هیچ ارتباطی بین کلمه «دومینو» و عدد 2 در هیچ زبانی وجود ندارد. رایج‌ترین بازی‌های دومینو عبارتند از Domino Whist، Matador و Muggins (همه پنج‌ها). سایر اشکال محبوب عبارتند از تTexas 42, Chicken Foot, Concentration, Double Fives, and Mexican Train. در بریتانیا، محبوب‌ترین بازی لیگ و بارها، Fives and Threes است.

ساخت و ترکیب ست‌های دومینو

دومینوهای سبک اروپایی به طور سنتی از استخوان، صدف مروارید اقیانوسی لب نقره‌ای (که درون آن مروارید وجود دارد)، عاج یا چوب سخت تیره مانند آبنوس، با نقطه‌هایی از رنگ متضاد با رنگ زمینه (سیاه یا سفید) (منبت کاری شده یا نقاشی شده) ساخته می‌شوند. مجموعه‌های دومینو از بسیاری از مواد طبیعی مختلف ساخته شده‌اند: سنگ (به عنوان مثال، سنگ مرمر، گرانیت یا سنگ صابون). چوب (مانند خاکستر، بلوط، چوب سرخ و سرو)؛ فلزات (به عنوان مثال، برنج یا اسپند)؛ خاک رس سرامیکی یا حتی شیشه یا کریستال مات. این ست‌ها ظاهری جدیدتر دارند و وزن اغلب سنگین‌تر آنها باعث می‌شود دائمی‌تر به نظر برسند. همچنین، چنین مواد و محصولاتی معمولاً بسیار گرانتر از مواد پلیمری هستند.

مجموعه‌های سنتی و مدرن دومینو

مجموعه‌های دومینوی تجاری مدرن معمولاً از مواد مصنوعی مانند پلاستیک ABS یا پلی استایرن یا باکلیت و سایر رزین‌های فنلی ساخته می‌شوند. بسیاری از ست‌ها به صورت تقریبی ظاهر و احساس قطعاتی از جنس عاج را منتقل می‌کنند؛ در حالی که برخی دیگر از پلاستیک‌های رنگی یا حتی شفاف برای دستیابی به ظاهری مدرن‌تر استفاده می‌کنند. مجموعه‌های مدرن معمولاً از رنگ متفاوتی برای نقاط روی دو مربع متفاوت قطعه استفاده می‌کنند (یک نقطه ممکن است دارای سیاه باشد در حالی که دو نقطه ممکن است سبز، سه نقطه قرمز و غیره باشند) تا یافتن انتهای منطبق دومینو را تسهیل کند.

گاهی اوقات، ممکن است یک مجموعه دومینوی ساخته شده از کارت مانند کارت‌های بازی پیدا کنید. چنین مجموعه‌هایی سبک، جمع و جور و ارزان هستند؛ با این حال کارت‌ها بیشتر در معرض اختلالات جزئی مانند نسیم ناگهانی هستند. گاهی اوقات، کاشی‌ها یک پین فلزی (به نام اسپینر یا محور) در وسط خود دارند.

مجموعه‌های سنتی دومینو شامل قطعات منحصر به فرد برای هر ترکیب ممکن، از دو انتهای شامل صفر تا شش نقطه است؛ و به عنوان یک مجموعه دوگانه-شش‌تایی شناخته می شود زیرا باارزش‌ترین قطعه دارای شش پیپ در هر انتها یا در هر مربع است ("دوگانه-شش‌تایی"). نقطه‌های یک تا شش به‌طور کلی روی تاس‌های شش وجهی مرتب می‌شوند، اما از آنجایی که از انتهای خالی بدون نقطه نیز در این بازی استفاده می‌شود، هفت وجه امکان‌پذیر است. که اجازه می‌دهد ۲۸ قطعه منحصر به فرد در یک مجموعه دوگانه-شش‌تایی وجود داشته باشد.

گسترش دومینوها

با این حال، این تعداد قطعه، مخصوصاً هنگام بازی با بیش از چهار نفر عدد نسبتاً کمی است. و بنابراین بسیاری از مجموعه‌های دومینو با وجود انتهایی با تعداد نقاط بیشتر، "گسترش" یافته‌اند؛ که باعث افزایش تعداد ترکیب‌های منحصربه‌فرد انتهایی و در نتیجه قطعات جدید می‌شود. هر مجموعه که به تدریج بزرگتر می‌شود، حداکثر تعداد پیپ‌ها را در یک انتها، 3تا افزایش می‌دهد. بنابراین مجموعه‌های توسعه یافته رایج عبارتند از دوگانه 9تایی (55کاشی)، دوگانه 12تایی (91کاشی)، دوگانه 15تایی (136کاشی) و دوگانه 18تایی (190کاشی)، که در عمل حداکثر است.

مجموعه‌های بزرگ‌تری مانند دوگانه 21تایی (253کاشی) از نظر تئوری می‌توانند وجود داشته باشند، اما به نظر می‌رسد که اگر وجود داشته باشند هم بسیار نادر هستند؛ زیرا این تعداد بسیار بیشتر از چیزی است که معمولاً برای اکثر بازی‌های دومینو، حتی با حضور هشت بازیکن، لازم است. با بزرگتر شدن مجموعه، شناسایی تعداد پیپ‌ها در هر دومینو دشوارتر می‌شود، بنابراین برخی از مجموعه‌های بزرگ دومینو از اعداد عربی قابل خواندن‌تری به جای پیپ یا همان نقاط استفاده می‌کنند.

پیدایش دومینو

در چین، کاشی‌های «دومینو» اولیه از نظر عملکردی مشابه کارت‌های بازی بودند. یک نسخه قابل شناسایی از دومینوی چینی در قرن 12 یا 13 توسعه یافته است. قدیمی‌ترین نام مکتوب از کاشی‌های دومینو در چین مربوط به Former Events in Wulin (یعنی پایتخت هانگژو) است که توسط نویسنده سلسله یوان (1271–1368)، ژو می (1232–1298) نوشته شده است، که 譜牌 pupai (پلاک‌ها یا کاشی‌های قمار) را فهرست کرده است. همچنین از تاس‌ها نیز به عنوان اقلامی که توسط دستفروشان در طول سلطنت امپراتور شیائوزنگ سونگ (ح. 1162-1189) فروخته می‌شد در کتاب یاد شده است.

کاملاً مشخص نیست که pupai در اینجا به معنای کاشی‌های دومینو باشد، اما اندرو لو (2000) استدلال می‌کند که با تقریب قابل قبولی این معنی را دارد؛ زیرا همان اصطلاح دو قرن بعد توسط نویسنده مینگ، لو رونگ (1436-1494) در متنی که کاشی‌های دومینو را توصیف می‌کند (در رابطه با داستان خواستگاری که با کشیدن (قرعه) چهار pupai (کاشی) برنده از یک مجموعه، دست دوشیزه‌ای را به دست آورد) به وضوح استفاده می‌شود. اولین کتابچه راهنمای شناخته شده‌ای که در مورد دومینو باشد، کتابچه Manual of the Xuanhe Period است که توسط کو یو (1341-1427) نوشته شده است. اما برخی از محققان چینی معتقدند که این کتابچه راهنما جعلی است و بعدها نوشته شده است.

دومینوهای چینی

در Encyclopedia of a Myriad of Treasures، ژانگ پو (1602-1641) بازی چیدن دومینو را به صورت pupai توصیف کرد، اگرچه کاراکتر pu دچار تغییر شده بود، اما تلفظ مشابهی را برای آن استفاده کرد. بازی‌های دومینوی سنتی چینی شامل  Tien Gow، Pai Gow، Che Deng  و غیره است. مجموعه 32 تکه دومینوی چینی، برای نشان دادن هر صورت ممکن از دو تاس پرتاب شده ساخته شده و بنابراین هیچ وجه خالی ندارد؛ این مجموعه با مجموعه 28 تکه دومینویی که در اواسط قرن 18 در غرب یافت شد، متفاوت است.

دومینوهای چینی با وجوه خالی در قرن هفدهم شناخته شدند. هر دومینو در اصل نشان دهنده یکی از 21 نتیجه پرتاب دو تاس شش وجهی (2d6) بود. نیمی از هر دومینو با پیپ‌های یک قالب تنظیم می‌شود و نیمه دیگر حاوی پیپ‌های قالب دوم است. مجموعه‌های چینی نیز موارد تکراری را معرفی می‌کنند و کاشی‌ها را به دو خال تقسیم می‌کنند: نظامی و غیر نظامی. همچنین دومینوی چینی طولانی‌تر از نمونه‌های اروپایی معمولی است.

دومینو در فرانسه و ایتالیا

در اوایل قرن 18، بازی دومینو در ایتالیا ظاهر شد، و پس از آن به سرعت در اتریش، آلمان جنوبی و فرانسه گسترش یافت. این بازی در اواسط قرن 18 در فرانسه رواج پیدا کرد. نام دومینو قبل از آن زمان در فرانسه به چشم نمی‌خورد و اولین بار در سال 1771 در Dictionnaire de Trévoux ثبت شد. در زبان فرانسوی، دو معنی ثبت شده قبلی برای کلمه دومینو وجود دارد؛ یکی به بالماسکه‌های آن دوره اشاره دارد که از اصطلاح لباس کلاهدار یک کشیش گرفته شده است، و دیگری به نقوش چوبی خام و رنگارنگ بر روی کاغذ که قبلاً در بین دهقانان فرانسوی محبوبیت داشت. نحوه تبدیل این کلمه به نام بازی دومینو همچنان نامشخص است.

ادامه رواج دومینو در اروپا

پس از فرانسه، این بازی در اواخر دهه 1700 به انگلستان معرفی شد، که ظاهراً توسط زندانیان جنگی فرانسوی به این کشور وارد شده بود. سپس در دهه 1860 در ادبیات آمریکا ظاهر شد و به زودی انواع آن نیز در این کشور ظهور و رواج پیدا کرد. گفته شده که بازی در سال 1889، در سراسر جهان گسترش یافته است، "اما دومینو در هیچ کجا به اندازه کافه‌های فرانسه و بلژیک محبوب نیست." البته تفاوت‌های زیادی بین دومینوی اروپایی و چینی وجود دارد. برای مثال در دومینوی اروپایی خبری از خال‌های نظامی و غیرنظامی دومینوی چینی یا موارد تکراری آنها نیست. علاوه بر این، به گفته دامت، در بازی‌های چینی فقط هویت کاشی مهم است؛ مفهوم تطبیق در این بازی‌ها وجود ندارد.

مجموعه اصلی 28 کاشی منحصربه‌فرد شامل هفت قطعه اضافی است که شش قطعه از آنها مقادیری را نشان می‌دهد که از پرتاب یک تاس به‌دست می‌آید و نیمی دیگر از کاشی خالی مانده است، و دومینوی هفتم نشان‌دهنده ترکیب (0-0) است. متعاقباً مجموعه‌های 45 تکه (دوگانه 8تایی) در اتریش ظاهر شد. در چند وقت اخیر نیز مجموعه‌های 55 تکه (دوگانه 9تایی) و 91 تکه (دوگانه 12تایی) تولید شده است.

قوانین اروپایی دومینو

اولین قوانین بازی در اروپا یک بازی بلاک ساده برای دو یا چهار بازیکن را توصیف می‌کند. قوانین فرانسوی بعدی، نوع Domino à la Pêche (دومینو فیشینگ)، یک بازی قرعه‌کشی اولیه و همچنین یک بازی متشکل از سه دست با استخر را اضافه می‌کند. اولین بازی امتیازی که ثبت شده،  Fives، All Fives  یا Cribbage Dominoes است که در سال 1863 ظاهر شد و ویژگی‌های امتیازدهی برای ترکیب‌ها و همچنین تخته کریبیج را از بازی ورق کریبیج گرفته بود.

در سال 1864، The American Hoyle سه نسخه جدید دومینو را توصیف می‌کند:  ماگینز، که همان بازی Fives  با افزودن یک ویژگی دیگر  Cribbage است: قانون  Muggins. برگن؛ و  رونس؛ که به دو بازی بلاک و بازی قرعه‌کشی اضافه شده بود. امروزه همه هنوز هم در کنار بازی‌هایی که در 60 سال گذشته ظهور کرده‌اند، مانند  Five Up،Mexican Train  و  Chicken Foot، که دو بازی آخر از مجموعه‌های دومینوی بزرگ‌تر در دسترس بهره می‌برند، رواج دارند.

کاشی‌ها یا قطعات بازی و خال‌ها

دومینوها (که همچنین به عنوان استخوان، کارت، مرد، تکه یا کاشی نیز شناخته می‌شوند)، معمولاً دو برابر عرض خود طول دارند، که باعث می‌شود قطعات پس از استفاده، آسان‌تر روی هم چیده شوند. یک دومینو معمولاً دارای یک خط در وسط است تا آن را به صورت بصری به دو مربع تقسیم کند که به آنها "انتها" می‌گویند. مقدار هر دو طرف، تعداد نقاط یا پیپ‌های روی آن است. در رایج‌ترین نوع  (double-six)، مقادیر از شش پیپ به پایین، تا هیچ یا دومینوی خالی متغیر است. مجموع دو مقدار، یعنی تعداد کل پیپ‌های روی یک قطعه، ممکن است به عنوان رتبه یا ارزش یا وزن یک کاشی نامیده شود. کاشی با تعداد پیپ بیشتر ممکن است به عنوان «سنگین‌تر» از کاشی «سبک‌تری» توصیف شود که پیپ‌های کمتری دارد یا خالی است.

کاشی‌ها به طور کلی بر اساس دو مقدار خود نامگذاری می‌شوند. برای مثال، توضیحات زیر در مورد کاشی دارای مقادیر دو و پنج است:

• دوخال-پنج
• پنج-دوخال
• 2-5
• 5-2

کاشی‌ای که در هر انتهای آن مقدار پیپ‌های یکسانی وجود دارد، دابل یا دوتایی (double or doublet) نامیده می‌شود. معمولاً به‌عنوان دابل-صفر، دابل-یک و غیره از آنها یاد می‌شود. برعکس، کاشی‌هایی که مقادیر متفاوتی دارند، تک یا سینگل نامیده می‌شوند.

خال کاشی‌ها

هر کاشی که دارای یک عدد معین باشد عضوی از خال آن عدد است. کاشی تک عضوی از دو خال تشکیل شده است: برای مثال، یک کاشی 3-0،هم به خال 3 و هم به خال 0 تعلق دارد.

در برخی از نسخه‌ها می‌توان کاشی دابل را به عنوان یک خال اضافی دابل در نظر گرفت. در این نسخه‌ها، یک کاشی 6-6، هم به خال 6 و هم به خال دابل تعلق دارد. با این حال، معمولا این طور رایج است که هر قطعه دابل فقط به یک خال تعلق دارد.

متداول‌ترین مجموعه‌های دومینویی که به‌صورت تجاری در دسترس هستند عبارتند از Double six (با 28 کاشی) و Double Nine (با 55 کاشی). مجموعه‌های بزرگ‌تری نیز وجود دارند؛ این مجموعه‌ها برای بازی‌هایی که چندین بازیکن در آن شرکت می‌کنند یا برای بازیکنانی که به دنبال بازی‌های طولانی دومینو هستند، محبوب هستند.

فرمول به دست آوردن تعداد کاشی‌ها

تعداد کاشی‌ها در یک مجموعه دابل (double-n) از فرمول زیر پیروی می‌کند:

زمانی که n برابر با مجموع تعداد دابل‌ها در مجموعه دومینو شود، این فرمول را می‌توان کمی ساده کرد:

تعداد کل پیپ‌ها در یک مجموعه double-n به صورت زیر بدست می‌آید:

یعنی تعداد کاشی‌ها در تعداد کل پیپ‌ها ضرب می‌شود.

به عنوان مثال، یک مجموعه 6-6 دارای  7*8/2=56/2=28کاشی است، میانگین تعداد پیپ‌ها در هر کاشی 6 است (محدوده از 0 تا 12 است)، که تعداد کل پیپ‌ها 6*28=168 خواهد شد.

قوانین

محبوب‌ترین نوع بازی، بازی‌های طرح بندی هستند که به دو دسته اصلی بازی‌های بلاکینگ یا مسدودکننده و بازی‌های امتیازی تقسیم می‌شوند.

بیشتر بازی‌های دومینو، بازی‌های مسدودکننده هستند، که هدف آن خالی کردن دست در حالتی است که دست حریف را مسدود کنید. در پایان، ممکن است با شمارش پیپ‌های موجود در دست بازیکنان بازنده، امتیاز مشخص شود.

در بازی‌های امتیازی، امتیازدهی متفاوت است و بیشتر در طول بازی اتفاق می‌افتد و کسب امتیاز را به هدف اصلی تبدیل می‌کند.

یک نسخه پرطرفدار که عمدتاً در سنگاپور بازی می‌شود و به قوانین آن، هکتور گفته می‌شود، امکان بازی کاشی‌های دابل روی دست‌ حریف را فراهم می‌کند و بلافاصله پس از بازی یک کاشی دابل، یک جایزه برای بازی یک کاشی اضافی به بازیکن داده می‌شود.

اگر حریف تمام کاشی‌های خود را در نوبت خود بازی کند، بازی مساوی است.

بازی بلاکینگ یا مسدودکردن

ابتدایی‌ترین نوع دومینو مناسب برای دو بازیکن است و به یک ست دوگانه 6تایی نیاز دارد. 28 کاشی به صورت رو به پایین به هم ریخته شده و استاک یا بونیارد را تشکیل می‌دهند. هر بازیکن هفت کاشی از استاک می‌کشد. هنگامی که بازیکنان شروع به کشیدن کاشی‌ها می‌کنند، معمولاً آنها را جلوی خود قرار می‌دهند که فقط برای خودشان قابل دیدن باشند. بنابراین بازیکنان می‌توانند کاشی‌های خود را ببینند، اما کاشی‌های حریف را نه. بنابراین بازیکنان می‌توانند ببینند که چه تعداد کاشی همیشه در دستان حریف‌ها باقی می‌ماند.

یک بازیکن بازی را با رو کردن یکی از کاشی‌های خود شروع می‌کند. این کاشی خط بازی را شروع می‌کند، که در آن مقادیر جفت کاشی‌های مجاور باید با هم مطابقت داشته باشند. بازیکنان به طور متناوب خط بازی را با یک کاشی در یکی از دو انتهای آن گسترش می‌دهند. اگر بازیکنی نتواند یک کاشی با شرایط گفته شده را در خط قرار دهد، باید به کشیدن کاشی از استاک ادامه دهد تا زمانی که بتواند یکی از کاشی‌ها را بازی کند. بازی زمانی به پایان می‌رسد که یک بازیکن با بازی آخرین کاشی خود برنده شود؛ یا زمانی که بازی مسدود شود، به شکلی که هیچ یک از بازیکنان نتوانند بازی کنند. اگر این اتفاق بیفتد، هر کسی که باعث بلاک شده است، تمام امتیازات بازیکن باقیمانده را بدون احتساب امتیاز خود دریافت می‌کند.

بازی امتیازی

بازیکنان در طول بازی برای چیدمان مختلف، حرکت‌ها یا خالی کردن دست‌های خود امتیاز کسب می‌کنند. اکثر بازی های امتیازی از تغییرات بازی قرعه‌کشی استفاده می‌کنند. اگر بازیکنی قبل از گذاشتن کاشی روی میز "دومینو" را اعلام نکند، و بازیکن دیگری بعد از گذاشتن کاشی دومینو بگوید، بازیکن اول باید یک دومینوی اضافی را انتخاب کند.

بازی قرعه‌کشی

در یک بازی قرعه‌کشی (بلاکینگ یا امتیازی)، بازیکنان اجازه دارند قبل از بازی کردن یک کاشی، هر تعداد کاشی را که می‌خواهند از استاک بکشند، و اجازه ندارند قبل از خالی شدن استاک (تقریباً) بگذرند. امتیاز یک بازی برابر با تعداد پیپ‌های موجود در دست بازیکن بازنده به اضافه تعداد پیپ‌های موجود در استاک است. اکثر قوانین بر این اساس هستند که دو کاشی باید در استاک باقی بماند. بازی قرعه‌کشی اغلب با همان عنوان "دومینو" شناخته می‌شود.

نسخه‌های مختلف هر دو بازی می‌تواند مناسب بیش از دو بازیکن باشد، که ممکن است به صورت انفرادی یا تیمی بازی کنند.

خط بازی

خط بازی، همان چیدمان کاشی‌های بازی شده روی میز است. با یک کاشی شروع می‌شود و معمولاً وقتی بازیکنان کاشی‌های منطبق را اضافه می‌کنند در دو جهت مخالف رشد می‌کند. در عمل، زمانی که خط بازی خیلی به لبه میز نزدیک می‌شود، بازیکنان معمولاً کاشی‌ها را در زوایای راست بازی می‌کنند.

قوانین خط بازی اغلب در انواع مختلف بازی، متفاوت است. در بسیاری از قوانین، دابل‌ها به عنوان اسپینر عمل می‌کنند، یعنی می‌توان آنها را از هر چهار طرف بازی کرد و باعث می‌شود که خط بازی چندشاخه شود. گاهی لازم است اولین کاشی دابل باشد که به عنوان تنها اسپینر عمل می‌کند. در برخی از بازی‌ها مانند  Chicken Foot، قبل از اینکه هر کسی اجازه بازی در جای دیگری را پیدا کند، باید تمام جهت‌های اطراف اسپینر اشغال شود. نسخه ماتادور قوانین تطبیق غیرعادی دارد. Bendomino از کاشی‌های منحنی استفاده می‌کند، بنابراین ممکن است یک طرف خط بازی (یا هر دو) به دلایل هندسی مسدود شود.

در بازی‌های  Mexican Train و سایر بازی‌های Train، بازی با یک اسپینر شروع می‌شود که قطارهای مختلفی از آن منشعب می‌شوند. اکثر قطارها متعلق به یک بازیکن هستند و در بیشتر موقعیت‌ها بازیکنان مجاز هستند فقط قطار خود را ادامه دهند.

نحوه محاسبه امتیازات بازی

در بازی‌های بلاکینگ، شمارش امتیازات در پایان بازی اتفاق می‌افتد. پس از اینکه بازیکنی دست خود را خالی کرد و در نتیجه تیم برنده بازی شد، امتیاز شامل تعداد کل پیپ دست‌های تیم بازنده است. در برخی قوانین، تعداد پیپ باقیمانده در استاک نیز اضافه می‌شود. اگر یک بازی بلاک شود چون هیچ بازیکنی امکان ادامه بازی را ندارد، برنده اغلب با اضافه کردن پیپ‌های موجود در دست بازیکنان مشخص می‌شود.

در بازی‌های امتیازی، هر فرد به طور بالقوه می‌تواند به امتیاز اضافه کند. به عنوان مثال، در برگن، بازیکنان هر زمان که یک چیدمان ایجاد کنند که در آن هر دو انتهای باز دارای ارزش یکسانی باشند، دو امتیاز کسب می‌کنند. علاوه بر این اگر یک انتهای باز توسط یک دابل تشکیل شود، سه امتیاز کسب می‌کنند. در Muggins، بازیکنان با اطمینان از اینکه تعداد کل پیپ‌های انتهای باز مضربی از یک عدد مشخص است، امتیاز می‌گیرند. در انواع Muggins، خط بازی ممکن است به دلیل اسپینرها منشعب شود. در نوع رایج در ایالات متحده معروف به Fives، بازیکنان با ساختن انتهای باز از مضرب پنج، امتیاز می‌گیرند.

بازی ends و نحوه امتیازدهی به آنها

در بارهای بریتانیا و کلاب‌ها ، نسخه امتیازدهی "5ها-و-3ها" استفاده می‌شود. این بازی معمولاً به صورت تیمی (دو در برابر دو) انجام می‌شود و به صورت یک سری "ends" بازی می‌شود. در هر "پایان یا انتهای خط"، هدف این است که بازیکنان یک دومینو را از دست خود به یک انتهای آنهایی که قبلا بازی کرده‌اند وصل کنند. به طوری که مجموع کاشی‌های انتهایی بر پنج یا سه بخش‌پذیر شود. برای هر دفعه که مجموع دو سر خط را بتوان بر 3 تقسیم کرد یک امتیاز در نظر گرفته می‌شود.

مثال

زمانی که چهار در یک انتها و پنج در انتهای دیگر باشد، و مجموع 9 را داشته باشیم، سه بار بر سه تقسیم می‌شود و در نتیجه سه امتیاز به دست می‌آید.

مجموع دابل-پنج در یک انتها و پنج در سر دیگر، 15 می‌شود که 5بار بر 3 تقسیم می‌شود (پنج امتیاز) و 3بار بر 5 (سه امتیاز)؛ که در مجموع 8امتیاز خواهیم داشت.

یک بازی "ends" زمانی متوقف می‌شود که یکی از بازیکنان بیرون برود، یعنی تمام کاشی‌های خود را بازی کرده باشد. در صورتی که هیچ بازیکنی نتواند دست خود را خالی کند، بازیکنی که کمترین تعداد دومینو را در دست دارد خارج از بازی تلقی می‌شود و یک امتیاز کسب می‌کند. یک بازی از هر تعداد پایانی تشکیل شده باشد، همه امتیازهای کسب شده در هر طرف برای بدست آوردن امتیازات کلی با هم جمع می‌شوند. بازی زمانی به پایان می‌رسد که مجموع امتیازات یکی از تیم‌ها از تعداد امتیازات تعیین شده بیشتر شود. حین بازی امتیازات اغلب روی تخته کربیج ثبت می‌شوند. 5ها-و-3ها در تعدادی از لیگ‌های رقابتی در جزایر بریتانیا بازی می‌شود.

بازی‌های ورق با استفاده از مجموعه‌های دومینو

به غیر از بازی‌های معمولی بلاکینگ و امتیازی، بازی‌های دومینویی بسیار متفاوت مانند بازی‌های solitaire یا بازی‌های تریکی نیز انجام می‌شود. بیشتر اینها اقتباسی از بازی‌های ورق هستند و زمانی در مناطق خاصی برای دور زدن ممنوعیت‌های مذهبی علیه بازی ورق رایج بودند. یک مثال بسیار ساده یک نوع Concentration است که با یک ست دوگانه-6تایی بازی می‌شود. اگر مجموع تعداد پیپ‌های دو کاشی 12 باشد، این دو کاشی مطابقت دارند.

یک بازی محبوب دومینو در تگزاس، بازی 42 است. این بازی شبیه به بازی ورق Spades است. این بازی با چهار بازیکن که در دو تیم هستند انجام می‌شود. هر بازیکن هفت کاشی می‌کشد، و کاشی‌ها به صورت تریکی بازی می‌شوند. برای برد هر تریک یک امتیاز محسوب می‌شود و هر دومینویی با مضرب پنج برای بدست آوردن مجموع دست به حساب می‌آید. این 35 امتیاز از "شمارش پنج‌ها " و هفت تریک برابر با 42 امتیاز است؛ به همین دلیل بازی به این نام شناخته می‌شود.

بازی‌های حرفه‌ای

بازی دومینو در سطح حرفه‌ای مشابه با پوکر انجام می‌شود. انجمن‌ها و باشگاه‌های متعددی از بازیکنان آماتور دومینو در سراسر جهان وجود دارد. برخی از انجمن‌ها مسابقات بین المللی را برگزار می‌کنند.

دومینو در یونیکد/ Unicode

از آوریل 2008،  استاندارد رمزگذاری کاراکتر یونیکد، شامل کاراکترهایی شده که نمایانگر کاشی‌های دوگانه 6تایی دومینو هستند. در حالی که یک مجموعه کامل دومینو تنها 28 کاشی دارد، مجموعه یونیکد نسخه‌های "معکوس" 21 کاشی را با اعداد مختلف در هر انتها، یک تصویر در "پشت" آنها و هر چیزی که به صورت افقی و عمودی کپی شده است، برای مجموع 100 گلیف ایجاد کرده است. تعداد کمی از فونت‌ها برای پشتیبانی از این گلیف‌ها