شلم: تفاوت میان نسخه‌ها

هر بازیکن ۱۲ کارت در دسته‌های ۴ تایی دریافت می‌کند. ۴ کارت باقی‌مانده یک دست اضافه را تشکیل می‌دهند که توسط بازیکنی که امتیاز خود را اعلام کرد، مورد استفاده قرار  می‌گیرد. بازی با فرد بزرگتر شروع می‌شود. بازیکنان به دست خود نگاه می‌کنند و بر اساس یک امتیاز (در مضرب ۵) را اعلام می‌کنند. بازیکنی که بیشترین امتیاز را اعلام کند آن دست اضافه را بر می‌دارد و حاکم می‌شود. حداقل امتیازی که می‌توان اعلام کرد ۱۰۰ است و ۱۶۵ امتیاز در بازی وجود دارد. بازیکن باید به همراه یار خود در طول بازی تلاش کند به آن امتیاز که گفته برسد. بازیکنان هر یک باید امتیازی پیشنهادی خود را اعلام‌ کنند. بازیکنی که نمی‌خواهد به امتیاز پیشنهادی قبلی (که بازیکن دیگر گفته) اضافه کند، می‌تواند پاس کند، اما نمی‌تواند دوباره در همان دور پیشنهاد بدهد. فردی که بالاترین امتیاز پیشنهادی را اعلام کند، حاکم می‌شود، آن دست اضافه کارت‌ها را می‌گیرد و ۴ کارت خود را به پشت دور می‌اندازد تا به تعداد کارت‌های اصلی (۱۲) برگردد. کارت‌های دور انداخته شده به عنوان اولین دست برنده شده برای تیم حاکم محسوب (شامل هر امتیازی که دارد) می‌شود.

امتیاز هر تیم بر اساس دست‌هایی که برنده شده‌اند محاسبه می‌شود. علاوه بر این به تعداد هر دستی که برده‌اند ۵ امتیاز اضافی کسب می‌کنند. تیم حاکم زمانی موفق است که  همه دست‌ها را برنده شود (یعنی به یک شلم یا اسلم دست یابند). امتیازی را که به دست آورده‌اند، یا ۳۳۰ امتیاز (یا امتیاز را که پیشنهاد داده‌اند ضربدر ۲ شده است، در نوع دیگری از بازی) به دست می‌آورند. تیم حاکم زمانی ناموفق است که امتیاز کمتر از آنچه که اول بازی گفته‌اند بدست آورند. و اگر کمتر از تیم رقیب امتیاز داشته باشند، دو برابر (یا در برخی از انواع شلم، کمتر از نصف امتیازی که پیشنهاد داده‌اند) را از دست می‌دهند. تیم رقیب همیشه دقیقاً همان اندازه‌ای که امتیاز می‌آوردند که دست گرفته‌اند. هیچ جریمه‌ای برای کسب امتیاز بالاتر از امتیاز پیشنهادی وجود ندارد. در مورد شلم/ اسلم، شکل دیگر امتیازدهی این است که اگر تیم حاکم به اندازه‌ای که پیشنهاد می‌دهد امتیاز بیاورد، تیم حریف دقیقا همان مقدار امتیاز را از دست می‌دهد.